Lewis & Short

cōnecto (less correctly, connecto, v. Ritschl, Opusc. II. 448 sq.; Gell. 2, 17, 8), nexŭi, nexum, 3, v. a. [necto], to tie, bind, fasten, or join together, to connect, entwine, link together (class.; most freq. in part. pass. and the trop. signif.); constr. with cum, inter se, the dat., or absol.

  1. I. Lit.: id (palliolum) conexum in umero laevo, folded, gathered, Plaut. Mil. 4, 4, 42: omnia inter se conexa et apta, Cic. N. D. 2, 38, 97: omnia omnimodis, Lucr. 2, 700: terrestria membra marinis, id. 2, 704; 2, 712; 3, 691: illae (apes) pedibus conexae ad limina pendent, Verg. G. 4, 257; cf. Sil. 2, 220: crines, Prop. 2, 5, 23: nodos, Ov. M. 12, 430: bracchia in genibus digitis conexa tenere, id. ib. 9, 311: naves validis utrimque trabibus, Tac. H. 2, 34: Mosellam atque Ararim facta inter utrumque fossa, id. A. 13, 53; cf.: Adiabenis conectuntur Carduchi, Plin. 6, 15, 17, § 44: lata alvus (navium) sine vinculo aeris aut ferri conexa, Tac. H. 3, 47: ferreae laminae serie inter se conexae, Curt. 4, 9, 3.
  2. II. Trop.
    1. A. In gen.: amicitia cum voluptate conectitur, Cic. Fin. 1, 20, 67; Quint. 8, 3, 77: ita sunt inter se conexa et indiscreta omnia, id. 10, 1, 2; 5, 14, 32; cf. * Suet. Tib. 43: membra historiae, Quint. 9, 4, 129 al.: quod discrimini patris filiam conectebat, to implicate, involve, Tac. A. 16, 30; cf. id. ib. 16, 32: causam dolori meo, id. ib. 3, 12; id. H. 1, 65.
    2. B. Esp.,
      1. 1. In discourse, to connect with what precedes, join to, etc.: facilius est enim apta dissolvere quam dissipata conectere, Cic. Or. 71, 235: illud non est in uno verbo translato, sed ex pluribus continuatis conectitur, id. de Or. 3, 41, 166: inter se pleraque conexa et apta, id. Part. Or. 39, 137; Quint. 10, 1, 2: verba lyrae conectere, Hor. Ep. 2, 2, 86: carmina secum gracili filo, Col. 10, 227: res ac verba, Quint. 2, 4, 15; 9, 4, 58: conexa oratio (opp. interrupta), id. 9, 4, 7: aliam majorem insaniam, to join to, Plin. 36, 15, 24, § 116; hence also: versus orationesque ejus, to quote, cite, Treb. Gall. 11 fin.
      2. 2. In philos. lang., = concludo, to annex or subjoin a logical conclusion: si enim est verum, quod ita conectitur: si quis, etc. … illud quoque verum est, etc., Cic. Fat. 6, 12; 7, 14: omne, quod ipsum ex se conexum sit (e. g. si lucet, lucet) verum esse, etc., id. Ac. 2, 30, 98.
        Hence, cō-nexus, a, um, P. a., = conjunctus, connected, joined, cohering together with something (very rare): sive aliud quid vis potius conexius (quam animus) ei (sc. corpori) fingere, Lucr. 3, 555: Silanum per adfinitatem conexum Germanico, Tac. A. 2, 43; so also without affinitas, of relationship: Caesari, id. ib. 2, 50; 4, 66: insequitur magno jam tunc conexus amore Patroclus, Stat. Achill. 1, 174.
      3. 2. In time, immediately following: conexi his funeribus dies, Cic. Pis. 5, 11.
        Hence, subst.: cōnexum (conn-), i, a necessary consequence, inevitable inference: ipsa ratio conexi, cum concesseris superius, cogit inferius concedere, Cic. Ac. 2, 30, 96: primumque quod est in conexonecessarium est, id. Fat. 7, 14; cf. id. ib. 8, 15: quod Graeci συνημμένον ἀξίωμα dicunt, alii nostrorum conjunctum, alii conexum dixerunt, Gell. 16, 8, 9; cf. the context.
        And adv.: cōnexē (conn-), in connection, connectedly: dicere aliquid, Mart. Cap. 4, § 387.