Lewis & Short

dis-pertĭo (in many MSS. also dis-partio, Liv. 3, 10, 9; Nep. Eum. 2), īvi or ii, ītum, 4 (arch. inf. pass.: dispertirier, Plaut. Ps. 1, 5, 26), v. a. [partio], to distribute, divide (class.).

  1. I. Lit.: dispertiti viri, dispertiti ordines, Plaut. Am. 1, 1, 65: funditores inter manipulos, Sall. J. 49 fin.: auxiliarios equites tribunis legionum in utrumque latus, id. ib. 46, 7: (conjuratos) municipiis, Cic. Cat. 4, 4, 7: exercitum per oppida, Liv. 29, 1 et saep.: opsonium hic bifariam, Plaut. Aul. 2, 4, 3; cf. id. ib. 2, 5, 5: secundam mensam servis, Nep. Ages. 8, 4: epulas trifariam, in jentacula et prandia, etc., Suet. Vit. 13: pecuniam judicibus, Cic. Clu. 25, 69: dispartiantur patris bona pari ter, Afran. ap. Non. 374, 33: portas et proxuma loca tribunis, to assign as posts to be guarded, Sall. J. 59, 1 et saep.
    Pass., with mid. force: Etiam dispertimini? won’t you part yet? Plaut. Curc. 1, 3, 33.
  2. II. Trop. (mostly in Cic.): ea quae ad mortales pertinent, quadrifariam dispertierim, in homines, in loca, in tempora, in res, Varr. ap. Non. 92, 16; cf. Cic. de Or. 1, 42, 190; 3, 29, 114; id. Brut. 44, 162: Romani homines, qui tempora voluptatis laborisque dispertiunt, id. Mur. 35 fin.: cum aliquo dispertitum officium est in aliqua re, id. Fam. 5, 2: Ceres et Libera, a quibus initia vitae atque victus, hominibus et civitatibus data ac dispertita esse dicuntur, id. Verr. 2, 5, 72: tot in curas dispertiti eorum animi erant, Liv. 22, 7, 10.
    Also deponent form, dis-pertion (-partior), īri: jurisconsulti saepe quod positum est in una cognitione, id in infinita dispertiuntur, Cic. Leg. 2, 19, 47: administrationem inter se, Liv. 3, 10, 9.