Lewis & Short

făcesso, cessi, ītum, 3, v. intens. a. and n. [facio, like capesso from capio].

  1. I. Act., to do eagerly or earnestly, to despatch, perform, execute, accomplish.
    1. A. In gen. (mostly poet.): latrones dicta facessunt, Enn. ap. Non. 306, 23 (Ann. v. 60 ed. Vahl.): dicta, Afran. ap. Non. 306, 26; cf.: jussa facessunt, Verg. A. 4, 295: matris praecepta facessit, id. G. 4, 548: mille facesse jocos, Ov. A. A. 3, 367: dictum facessas doctum, bring to an end, be done with, Plaut. Men. 2, 1, 24.
    2. B. In partic., in a bad sense, to bring on, cause, occasion, create (Ciceron.): de temeritate eorum, qui tibi negotium facesserent, Cic. Fam. 3, 10, 1: cf. in the pass.: si cui forte hac lege negotium facessetur, id. Clu. 57, 158; id. Verr. 2, 4, 64, § 142: innocenti periculum, id. Div. in Caecil. 14, 45; Tac. H. 4, 43: rem facesso, Plaut. Rud. 4, 4, 17.
  2. II. Neutr., sc. se, to go away, retire, depart (class.): vos facessite, Enn. ap. Non. 306, 29 (Trag. v. 191 ed. Vahl.): ab omni societate rei publicae paulisper facessant, Cic. Leg. 1, 13, 39: propere ex urbe, ab ore atque oculis populi Romani, Liv. 6, 17, 8: aedibus, Titin. ap. Non. 306, 31: cf.: propere urbe finibusque, Liv. 4, 58, 7: hinc, id. 4, 58, 33; Afran. ib. 307, 3; cf.: hinc Tarquinios, Liv. 1, 47, 5: operae facessant, servitia sileant, Cic. Fl. 38 fin.: facessere interim privatam amicitiam jubet, cum mandata patriae intercedant, to be at an end, Just. 34, 4.
    In a play upon the two meanings (cf. I. A.): Tr. Ego opinor rem facesso. Gr. Si quidem sis pudicus, hinc facessas, Plaut. Rud. 4, 4, 19 sq.