Lewis & Short

fūnestus, a, um, adj. [funus].

  1. I. Act., causing death, destruction, or calamity; causing grief; deadly, fatal, destructive, calamitous, mournful, dismal (class.; syn.: nefarius, perniciosus; fatalis, fatifer): ad ejus (C. Verris) funestam securem servati, Cic. Verr. 2, 5, 47, § 123; cf.: deorum templis atque delubris funestos ac nefarios ignes inferre, id. Cat. 3, 9, 22: arma, Ov. F. 1, 521: venenum, id. M. 3, 49: morsus, id. ib. 11, 373: munus, id. ib. 2, 88: taxus, id. ib. 4, 432; cf. taeda, Verg. A. 7, 322: scelus, Phaedr. 3, 10, 50.
    Comp.: funestior dies Alliensis pugnae, quam urbis captae, Cic. Att. 9, 5, 2.
    Sup.: Caligula sceleratissimus ac funestissimus, Eutr. 7, 12.
          1. (β) With dat.: aquilam argenteam, quam tibi perniciosam et funestam futuram confido, Cic. Cat. 1, 9, 24: o diem illum funestum senatui bonisque omnibus! id. Sest. 12, 27; cf.: nox nobis, id. Fl. 41, 103: victoria orbi terrarum, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 8, 3.
  2. II. Neutr., filled with misfortune or grief, fatal, mournful, sad (class.; syn.: infaustus, infelix, etc.): agros funestos reddere, Lucr. 6, 1139: capilli, Ov. F. 6, 493: utque manus funestas arceat aris, i. e. polluted with blood, id. M. 11, 584: familia, in mourning, Cic. Leg. 2, 22, 55; Liv. 2, 8, 8; 2, 47, 10: adeo ut annales velut funesti nihil praeter nomina consulum suggerant, as if they were lists of the dead, id. 4, 20, 9; cf. epistolae, announcing misfortune or sad tidings, Vell. 2, 117, 1: funestior advolat alter Nuntius, Claud. in Eutr. 2, 474; cf.: nocturna volucris funesta querela, Prop. 2, 20 (3, 13), 5; hence also: omen, id. 2, 28, 38 (3, 25, 4 M.): littera, denoting death, mourning, Ov. M. 10, 216: manus, mourning (of a dowager), id. ib. 11, 585: funestum est a forti atque honesto viro jugulari, funestius ab eo, cujus vox, etc., Cic. Quint. 31, 95.