Lewis & Short

gemmĕus, a, um, adj. [gemma; cf. gemmo], of precious stones, set or adorned with precious stones.

  1. I. Lit.: mittit etiam trullam gemmeam rogatum, Cic. Verr. 2, 4, 27, § 63: supellex, Sen. Ep. 110 med.: juga, Ov. F. 2, 74.
  2. II. Transf.
    1. A. Like a jewel or precious stone: radix gemmeae rotunditatis, Plin. 18, 7, 13, § 71.
    2. B. Glittering, shining, sparkling, like jewels: pictisque plumis gemmeam caudam explicas, Phaedr. 3, 18, 8; cf.: gemmei pavones, Mart. 3, 58, 13 (and v. gemma, II. 2. c.): Euripus viridis et gemmeus, Plin. Ep. 1, 3, 1; cf.: prata florida et gemmea, id. ib. 5, 6, 11: quos rumor albā gemmeus vehit pennā, Mart. 10, 3, 10.