Lewis & Short

gustātus, ūs [id.; a tasting of food; hence].

  1. I. The taste, as one of the five senses: gustatus, qui sentire eorum, quibus vescimur, genera debet, Cic. N. D. 2, 56, 141; id. de Or. 3, 25, 99: existimaverim omnibus (animalibus) sensum et gustatus esse, Plin. 10, 71, 91, § 196.
  2. II. The taste, flavor of any thing.
    1. A. Lit.: varietas pomorum eorumque jucundus non gustatus solum, sed odoratus etiam et aspectus, Cic. N. D. 2, 63, 158: (uva) primo est peracerba gustatu, id. de Sen. 15, 53.
    2. B. Trop.: libidinosi verae laudis gustatum non habent, Cic. Phil. 2, 45, 115.