Lewis & Short

immŏdĕrātus (inm-), a, um, adj. [in-moderatus], without measure, measureless, immeasurable.

  1. I. Lit. (only poet.): vides sublime, fusum, immoderatum aethera, unbounded (= immensum), Cic. poët. N. D. 2, 25, 65; Lucr. 1, 1013.
  2. II. Trop., unrestrained, unbridled, excessive, immoderate (freq. and class.): ipsum illum Aristotelis discipulum, superbum, crudelem, immoderatum fuisse, Cic. Att. 13, 28, 3: homo et turbulentus, id. Phil. 10, 11, 23: mulier, id. Cael. 21, 53: immensae cupiditates, infinitae et immoderatae sunt, Auct. Her. 2, 22, 34: intemperantia, Cic. Ac. 1, 10, 39: quippe duos pro uno dominos acceptos, inmoderata, infinita potestate, Liv. 3, 9, 4: res immoderata cupido est, Ov. P. 4, 15, 31: motus animi, cum immoderatiores sunt, vitia fiunt, Gell. 19, 12, 4: immoderatissimae luxuriae esse, Suet. Ner. 51: immoderato potu et pastu pars animi obstupefacta, Cic. Div. 1, 29, 60: ne immoderata aut angusta sit oratio, id. Or. 58, 198: vox immoderatior, Cael. ap. Quint. 11, 1, 51: tam immoderatae linguae fuit, unbridled, Suet. Vit. Luc.: tempestates, Cic. Rosc. Am. 45, 131.
    Hence, adv.: immŏdĕrātē.
      1. 1. Lit.: without measure or rule: moveri immoderate et fortuitu, Cic. Univ. 13: vox immoderate profusa, id. N. D. 2, 59, 149: effunditur spiritus, Quint. 11, 3, 63.
      2. 2. Trop., immoderately, extravagantly: vivere, Cic. Univ. 12: jactari, id. Div. 1, 29, 60: abuti nostra facilitate, id. Fam. 12, 1, 2.
        Comp.: ferre casum incommodorum tuorum, Cic. Fam. 5, 16, 5.
        Sup.: laetari, Spart. Sev. 20.