Lewis & Short

in-nŏcŭus, a, um, adj., harmless, innocuous (poet. and in post-Aug. prose).

  1. I. Lit.
    1. A. Act.: luporum genus innocuum homini, Plin. 8, 34, 52, § 123: imber leguminibus, id. 18, 17, 44, § 152: iter, Ov. F. 4, 800: litus, safe, Verg. A. 7, 230.
    2. B. Pass., unharmed, uninjured: sedere carinae omnes innocuae, Verg. A. 10, 302: fida per innocuas errent incendia turres, Claud. Cons. Mall. Theod. 330.
  2. II. Transf., inoffensive, innocent: viximus innocuae, Ov. M. 9, 373: agere causas innocuas, to defend the innocent, id. Tr. 2, 273: innocuum perforat ense latus, id. ib. 3, 9, 26.
    Hence, adv.: innŏcŭē.
      1. 1. Harmlessly: sagittas tanta arte direxit, ut omnes per intervalla digitorum innocue evaderent, Suet. Dom. 19.
      2. 2. Innocently: vivere, Ov. A. A. 1, 640.