Lewis & Short

intercessus, ūs, m. [intercedo], an intervention; only in abl. sing.

  1. I. Lit.: aliquem intercessu suo servare, Val. Max. 5, 4, 2: alicujus, Salv. Gub. D. 1, p. 27.
  2. II. Trop.: intercessu auctoritatis suae prohibere ne, etc., Imp. Diocl. et Const. inter Fragm. Jur. Antei. p. 75 Mai.: temporis, Oros. 5, 15.