Lewis & Short

invectīvus, a, um, adj. [invectio], scolding, abusive, reproachful, full of invectives (postclass.): oratio acer, et invectiva, Amm. 21, 10, 7: volumen, id. 22, 14, 2.
Subst.: in-vectīva, ōrum, n., invectives, abuse: quaedam in principem, Amm. 28, 1, 20.