Lewis & Short

2. istic (old form isti, Plaut. Capt. 2, 2, 28 Brix ad loc.; id. Ep. 5, 2, 56; Verg. A. 2, 661; 10, 557 Rib.), adv. [for isti-ce], there, in that place, here.

  1. I. Lit., of place: cave cuiquam indicassis aurum meum esse istic, Plaut. Aul. 4, 2, 1: Heus! vos pueri! Quid istic agitis? id. Most. 4, 2, 30: quid istic habitat, id. Cist. 2, 3, 55: intellego te re istic prodesse: hic ne verbo quidem levare me posse, Cic. Att. 3, 12, 3: ibi malis essequam istic ubi, etc., id. Fam. 1, 10; 7, 13, 2; 14, 14, 2: istic nunc metuende jace, Verg. A. 10, 557; Liv. 7, 40 fin.: quid istic tibi negoti est? Ter. And. 5, 2, 8: tu istic mane, id. Eun. 5, 2, 70.
  2. II. Transf., herein, i. e. in this affair, on this occasion: neque istic, neque alibi, Ter. And. 2, 5, 9: Ausculta. Phi. Istic sum, id. Hec. 1, 2, 39: istic sum, inquit, exspectoque quid respondeas, I am listening, Cic. Fin. 5, 26, 78 fin.: rem publicam ut vos istic expedistis, ita, pro nostrā parte, etc., i. e. on that side, on your side, Cassiod. ap. Cic. Fam. 12, 13, 4.