Lewis & Short

Lycaeus, i, m., = Λυκαῖος,

  1. I. a mountain in Arcadia (now Dhiaforti), where Jupiter and Pan were worshipped, Plin. 4, 6, 10, § 21; Verg. G. 4, 539; Ov. M. 1, 217; Aug. Civ. Dei, 18, 17; Serv. Verg. A. 8, 343 and 344: saxa Lycaei, Verg. E. 10, 15.
    Hence,
  2. II. Lycaeus, a, um, adj., Lycean: Panos de more Lycaei, Verg. A. 8, 344: collis, Ov. M. 1, 698: nemus, id. ib. 8, 317: deus, i. e. Pan, Val. Fl. 6, 533.