Lewis & Short

1. manto, āre, 1, v. freq. n. and a. [maneo].

  1. I. Neutr., to stay, remain, wait (ante-class.): in eādem mantat malitiā, Caecil. ap. Non. 505, 27 (Com. Rel. v. 87 Rib.): manta, Plaut. Ps. 1, 3, 49; id. Rud. 2, 4, 26: usque mantant, id. Most. 1, 2, 34.
  2. II. Act., to wait for, await a person: nos apud aedem, Plaut. Poen. 1, 2, 52: jam me adeo manta, Caecil. ap. Fest. p. 133 (Com. Rel. v. 34 Rib.).