Lewis & Short

miscĕo, miscŭi, mixtum (mistum is found in many MSS. and edd., but is probably a corruption of copyists, representing the weakened sound of x in later times; v. Neue, Formenl. 2, p. 556), 2, v. a. [root mik-, mig-; Sanscr. micras, mixed; Gr. μίσγω, μίγνυμι; cf. miscellus], to mix, mingle, to intermingle, blend (for the difference between this word and temperare, v. below, II. A.; cf. confundo).

  1. I. Lit.
    1. A. In gen.; with abl.: (sortes) pueri manu miscentur, Cic. Div. 2, 41, 86: toxicum antidoto, Phaedr. 1, 14, 8: mella Falerno, Hor. S. 2, 4, 24: vina Surrentina faece Falernā, id. ib. 2, 4, 55: pabula sale, Col. 6, 4: nectare aquas, Ov. H. 16, 198.
      With dat.: dulce amarumque mihi, Plaut. Ps. 1, 1, 61: fletum cruori, Ov. M. 4, 140; Col. 7, 5: inter curalium virides miscere smaragdos, Lucr. 2, 805: cumque meis lacrimis miscuit usque suas, Ov. P. 1, 9, 20.
    2. B. In partic.
      1. 1. To join one’s self to, have carnal intercourse with one: corpus cum aliquā, Cic. Div. 1, 29, 60.
        With dat.: sic se tibi misceat, Ov. M. 13, 866: cum aliquo misceri in Venerem, App. M. 9, p. 228, 16: sanguinem et genus, to intermarry, Liv. 1, 9, 4.
      2. 2. To mix, prepare a drink: alteri miscere mulsum, Cic. Fin. 2, 5, 17; Ov. Am. 1, 4, 29: Veientana mihi misces, Mart. 3, 49, 1: pocula alicui, Ov. M. 10, 160: lurida terribiles miscent aconita novercae, id. ib. 1, 147; cf.: miscenda Cum Styge vina bibas, = you shall die, id. ib. 12, 321: nullis aconita propinquis miscuit (Orestes), Juv. 8, 219.
      3. 3. Miscere se, or misceri, to mingle with others, to unite, assemble: miscet (se) viris, Verg. A. 1, 440: se partibus alicujus, Vell. 2, 86, 3: ipsa ad praetoria densae Miscentur, assemble, Verg. G. 4, 75.
      4. 4. Miscere manus or proelia, to join battle, engage (poet.): miscere manus, Prop. 2, 20, 66: proelia dura, id. 4, 1, 28; hence, vulnera, to inflict wounds on each other, Verg. A. 12, 720.
      5. 5. Of storms, to throw into confusion, to disturb, confound, embroil (poet.): caelum terramque, Verg. A. 1, 134: magno misceri murmure pontum, id. ib. 1, 124: miscent se maria, id. ib. 9, 714.
        Hence, of persons, to raise a great commotion, make a prodigious disturbance, to move heaven and earth: caelum ac terras, Liv. 4, 3, 6: quis caelum terris non misceat et mare caelo, Juv. 2, 25; cf.: mare caelo confundere, id. 6, 282.
  2. II. Trop.
    1. A. In gen., to mix, mingle, unite, etc.: dulce amarumque una nunc misces mihi, Plaut. Ps. 1, 1, 63: miscent inter sese inimicitiam agitantes, Enn. ap. Gell. 20, 10 (Ann. v. 275 Vahl.): animum alicujus cum suo miscere, Cic. Lael. 21, 81: gravitate mixtus lepos, id. Rep. 2, 1, 1: misce Ergo aliquid de nostris moribus, Juv. 14, 322: ex dissimillimis rebus misceri et temperari, Cic. Off. 3, 33, 119; cf., joined with temperare, id. Or. 58, 197; also opp. to temperare, since miscere signifies merely to mix, but temperare to mix in due proportion: haec ita mixta fuerunt, ut temperata nullo fuerint modo, Cic. Rep. 2, 23, 42.
    2. B. In partic.
      1. 1. To share with, impart to another; to take part in, share in a thing (rare and perhaps not ante-Aug.): cum amico omnes curas, omnes cogitationes tuas misce, share, Sen. Ep. 3, 3: se negotiis, to take part in, engage in, Dig. 26, 7, 39, § 11: administrationi, ib. 27, 1, 17, § 5: paternae hereditati, ib. 29, 2, 42, § 3.
      2. 2. (Acc. to I. B. 5.).
        1. a. To throw into confusion, to embroil, disturb (class.): om nia infima summis paria fecit, turbavit, miscuit, Cic. Leg. 3, 9, 19: rem publicam malis concionibus, id. Agr. 2, 33, 91: coetus, Tac. A. 1, 16: animorum motus dicendo, Cic. de Or. 1, 51, 220: anima, quae res humanas miscuit olim, Juv. 10, 163.
        2. b. To stir up, occasion, excite, rouse: ego nova quaedam misceri et concitari mala jam pridem videbam, stirred up, devised, Cic. Cat. 4, 3, 6: seditiones, Tac. H. 4, 68 fin.
      3. 3. Misceri aliquo, to be changed into: mixtus Enipeo Taenarius deus, Prop. 1, 13, 21.