Lewis & Short

mŏdĕrātĭo, ōnis, f. [moderor].

  1. I. A moderating, moderation in any thing; moderateness, temperateness of the weather (Ciceron.): dummodo illa praescriptio moderatioque teneatur, Cic. Cael. 18, 42: moderatio et continentia, id. Att. 6, 2, 4: animi, id. Sen. 1, 1: dicendi, in speaking, id. Agr. 2, 1, 2: moderatio modestiaque in dicendo, id. Phil. 2, 5, 10: in cibo, Cels. 3, 18: effrenati populi, a moderating, restraining, Cic. de Or. 2, 9, 35: conflagrare terras necesse est a tantis ardoribus, moderatione et temperatione sublatā, temperate state, id. N. D. 2, 36, 92.
    In gen., regular arrangement, regularity: moderatio et conformatio continentiae et temperantiae, Cic. Off. 3, 25, 96.
  2. II. Guidance, government: mundi, Cic. N. D. 3, 35, 185: rei publicae, id. Leg. 3, 2, 5.