Lewis & Short

nummārius (so acc. to the better MSS., others nūmārius), a, um, adj. [nummus], of or belonging to money, money-.

  1. I. Lit.: difficultas nummaria, pecuniary difficulty, Cic. Verr. 2, 2, 28, § 69; cf.: difficultas rei nummariae, id. ib. 2, 4, 6, § 11: theca nummaria, a money-box, coffer, id. Att. 4, 7, 2: arca, Nov. ap. Non. 495, 25: res, the coinage, Cic. Off. 3, 20, 86: lex Cornelia nummaria, passed by Sylla against forgery, id. Verr. 2, 1, 42, § 100: poena, a fine, Dig. 4, 8, 11; Paul. Sent. 5, 6, 9.
  2. II. Transf., bribed with money, venal, mercenary: judices, Cic. Att. 1, 16, 8; id. Clu. 28, 75: varia judicum genera: nummarii pauci, sed omnes irati, id. ib. 27, 75: judicium, id. Verr. 2, 3, 57, § 131: interpres pacis, id. Clu. 36, 101: tribunal, Sen. Ben. 1, 9, 4.