Lewis & Short

offĕro (obf-), obtŭli, oblātum, v. a. [ob-fero], to bring before; to present, offer; to show, exhibit (class.; cf. obicio, ostendo).

  1. I. In gen.: incommode illis fors obtulerat adventum meum, Ter. Hec. 3, 3, 10; cf.: opportune te obtulisti mihi obviam, id. Ad. 3, 2, 24; id. Hec. 5, 3, 10; Cic. Att. 3, 10, 2: strictamque aciem venientibus offert, presents, opposes, Verg. A. 6, 291: speciem offerre, to present a false appearance, Cic. Div. 1, 37, 81.
    In pass.: offerri, mid., to show one’s self, appear; to meet, encounter: multis in difficillimis rebus praesens auxilium ejus (numinis) oblatum est, Cic. Verr. 2, 4, 49, § 108: oblata religio est, a religious scruple struck him, id. Fam. 10, 12, 3: metu oblato, id. ib. 15, 1, 5: lex quaedam videbatur oblata, id. Phil. 1, 2, 4.
  2. II. In partic.
    1. A. To offer, expose; to bring forward, adduce: ne offeramus nos periculis sine causā, Cic. Off. 1, 24, 83; so, se morti, Caes. B. G. 7, 77: se ad mortem, Cic. Tusc. 1, 15, 32: obtulimus nos ad prima pericula, Ov. M. 13, 42: vitam in discrimen, Cic. Sest. 28, 61: moram offerre alicui, Plaut. Poen. 4, 2, 30: nam tu nunc vides pro tuo caro capite carum offerre me meum caput vilitati, id. Capt. 2, 2, 34: sponte suā leto caput obvius optulit ipse, Lucr. 3, 1041; cf. Cic. Sull. 30, 84; id. Sest. 1, 1; Liv. 3, 1; 31, 50: criminibus oblatis, brought forward, adduced, Cic. Lael. 18, 65.
    2. B. To offer, proffer; to bring, cause, occasion, confer, bestow; to inflict, etc. (cf. promitto, recipio, infero): foedus, Verg. A. 12, 109: in omnia ultro suam offerens operam, Liv. 40, 23: di tibi semper omnia optata offerant, Ter. Ad. 5, 9, 21: alicui optatissimum beneficium, Caes. B. G. 6, 42: hoc tantum boni, quod vobis ab dis immortalibus oblatum et datum est, Cic. Imp. Pomp. 16, 49: datum atque oblatum, id. Verr. 1, 1, 1; 2, 4, 49, § 103: ut nunc hac re mihi opem et auxilium offeras, bring me aid and assistance, help me, Lucil. ap. Non. 360, 25: laetitiam, to procure, Ter. Hec. 5, 3, 18: alicui injuriam, id. ib. 5, 1, 14: vitium virgini, id. ib. 3, 3, 23: stuprum alicui, Cic. Phil. 2, 38, 99: mortem alicui, id. Sest. 21, 48: sibi molestiam atque aerumnam offerre, to bring, procure, occasion, Lucil. ap. Non. 360, 23: occasio ad occupandam Asiam oblata, Cic. Imp. Pomp. 2, 4: seque offert suscepturum, offers, Tac. A. 11, 33: rusticus offerebat se intercessurum senatus consulto, id. ib. 16, 26: oblatā facultate in castra sese receperunt, Caes. B. G. 1, 72.
      1. 2. In eccl. Lat.
          1. (α) To offer to God, to consecrate, dedicate, Prud. Cath. 5, 150; Vulg. Exod. 38, 24; 39, 32.
          2. (β) To offer up, sacrifice, Sulp. Sev. Dial. 2, 2: Domino, Vulg. Gen. 4, 3: pro filio, id. ib. 22, 13: ex scelere, id. Prov. 21, 27: semet ipsum Deo, id. Heb. 9, 14 et saep.