Lewis & Short

2. arcessītus, ūs, m. [arcesso], a calling, summons (very rare; only in abl. sing.): tuo arcessitu venio huc, Plaut. Stich. 2, 3, 3: cum ad eum ipsius rogatu arcessituque venissem, * Cic. N. D. 1, 6, 15; Amm. 31, 10.