Lewis & Short

prīvus, a, um, adj.

  1. I. Single (archaic): veteres priva dixerunt, quae nos singula dicimus, Gell. 10, 20, 4: in dies privos, Lucr. 5, 733: privas mutari in horas, id. 5, 274: in privas quoniam (vox) se dividit aures, id. 4, 566.
  2. II. Transf.
    1. A. Each, every individual: privam quamque particulam venti sentire, Lucr. 4, 261.
      Distributively, one each: item his discipulis privos custodes dabo, Plaut. Ps. 3, 2, 75: ut privos lapides silices privasque verbenas secum ferrent, each a stone, Senatus Consultum ap. Liv. 30, 43, 9: abdomina thynni, Lucil. ap. Non. 35, 22: in praesentia bubus privis binisque tunicis donati, Liv. 7, 37, 2 Weissenb. ad loc.; cf.: privos privasque antiqui dicebant pro singulis, Paul. ex Fest. p. 226, 6.
    2. B. One’s own, private, peculiar, particular: (videnut pauper) conducto navigio aeque Nauseat, ac locuples, quem ducit priva triremis? Hor. Ep. 1, 1, 92: turdus, Sive aliud privum dabitur tibi, id. S. 2, 5, 10: opercula doliis priva, Cato, R. R. 10, 4; cf. id. ib. 3, 5: privum aliquid da, quod possim titulis, incidere, Juv. 8, 68: Graeci ea dicunt privis vocibus, Gell. 11, 16, 1.
    3. C. Deprived of, without: privus ipse militiae, Sall. H. 1, 100 Dietsch: turba imperitorum priva verae rationis, App. de Deo Socr. 3, p. 43, 2.