Lewis & Short

sessĭo, ōnis, f. [sedeo], a sitting (Ciceronian).

  1. I. In gen.: status, incessus, sessio, accubitio, etc., Cic. Off. 1, 35, 128; id. N. D. 1, 34, 94; plur.: sessiones quaedam, id. Fin. 5, 12, 35.
    1. B. Concr., a seat, sitting-place: sessiones gymnasiorum, Cic. de Or. 2, 5, 20: Polemonis, id. Fin. 5, 1, 2.
      1. 2. The seat of the body, Cael. Aur. Tard. 3, 3, 50.
  2. II. In partic.
    1. A. A sitting idly, a loitering, a tarrying in a place: sessio Capitolina, Cic. Att. 14, 14, 2: pigra sessio, App. M. 4, p. 148 fin.
    2. B. A sitting, session (syn. consessus); for discussion: pomeridiana sessio, Cic. de Or. 3, 30, 121; of a court: dies sessionum, Dig. 38, 15, 2, § 1.
    3. C. A sittingbath, sitz-bath, = ἐγκάθισμα, Cael. Aur. Tard. 5, 4, 69.