Lewis & Short

1. sextus, a, um, num. ord. adj. [sex], the sixth, Plaut. Ps. 4, 2, 5: sextus ab urbe lapis, Ov. F. 2, 682: sextus decimus ab Hercule, Vell. 1, 6, 5: hic annus sextus, postquam ei rei operam damus, Plaut. Men. 2, 1, 9; id. Most. 4, 2, 41: sexto decimo anno, Cic. Rep. 2, 33, 57: sextus locus est, etc., id. Inv. 1, 53, 102: sextus decimus (locus), id. ib. 1, 56, 109; Tac. A. 1, 17: sexta decima legio, id. ib. 1, 37 al.: sexta decima (sc. hora), Mart. Cap. 6, § 696; for which also, in one word: post sextumdecimum annum, the sixteenth, Liv. 30, 19: abdicat die sextodecimo, id. 4, 34: sextodecimo Calendas Jan., Col. 11, 2, 94.
In gram.: sextus casus, the ablative case, Quint. 1, 4, 26.

  1. B. Advv.
    1. 1. sextum, for the sixth time: in M. Catonis quartā Origine ita perscriptum est: Carthaginienses sextum de foedere decessere. Id verbum significat, quinquies ante eos fecisse contra foedus, et tum sextum, Gell. 10, 1, 10: sextum consul, Cic. Pis. 9, 20.
    2. * 2. sextō, six times: lavit ad diem septimo aestate vel sexto, Treb. Gall. 17.