Lewis & Short

sĭmŭlātor, ōris, m. [simulo].

  1. I. A copier, imitator (poet. and very rare): excitat artificem simulatoremque figurae Morphea, Ov. M. 11, 634: humani qualis simulator simius oris, Claud. in Eutr. 1, 303.
  2. II. A feigner, pretender, counterfeit, hypocrite, simulator, etc. (the class. signif. of the word).
          1. (α) With gen.: animus cujus rei libet simulator ac dissimulator, Sall. C. 5, 4: segnitiae, Tac. A. 14, 57: belli, Luc. 4, 722.
          2. (β) Absol.: in omni oratione simulatorem, quem εἴρωνα Graeci nominarunt, Socratem accepimus, * Cic. Off. 1, 30, 108: benevolus et simulator, Q. Cic. Pet. Cons. 10, 39: callidus et simulator, Tac. A. 13, 47.