Lewis & Short

spŏlĭātĭo, ōnis, f. [spolio], a pillaging, robbing, plundering, spoliation (class.).

  1. I. Lit.: in tantā spoliatione omnium rerum, Cic. Sest. 21, 47: sacrorum, Liv. 29, 8, 9.
    Plur.: spoliationes fanorum atque oppidorum, Cic. Verr. 2, 4, 59, § 132; id. Agr. 1, 3, 9.
  2. II. Trop.: consulatūs, Cic. Mur. 40, 87: dignitatis, id. Phil. 2, 11, 27.