Lewis & Short

unguento, āvi, ātum, 1, v. a. [unguentum], to rub with sweet ointments, to anoint, perfume (in verb. finit. very rare): DEAS VNGVENTAVERVNT, Inscr. Fratr. Arval. Orell. 2271, 391 (cf. Cic. Verr. 2, 4, 35, § 77).
More freq. in part. perf.: unguentātus, a, um, anointed, perfumed: unguentatus per vias, ignave, incedis, Plaut. Cas. 2, 3, 23: cincinni, id. Truc. 2, 2, 32: homo, P. Scipio Afric. ap. Gell. 7, 12, 5; Sen. Fragm. ib. 12, 2, 11: maritus, Cat. 61, 142.