Lewis & Short

văcŭē -făcĭo, fēci, factum, 3, v. a. [vacuus], to make empty; to empty, clear, free.

  1. I. Lit. (rare but class.): quid quod adventu tuo ista subsellia vacuefacta sunt, Cic. Cat. 1, 7, 16: domum novis nuptiis, id. ib. 1, 6, 14: Scyrum vacuefecit, Nep. Cim. 2, 5; id. Timol. 3, 2: fasces securibus, Val. Max. 4, 1, 1: turpi sentinā exercitus vacuefactus, id. 2, 7, 1: venas inedia, Macr. S. 7, 12: locum alicui in cenā, to clear a place, make room, id. ib. 1, 2.
  2. II. Trop.: circumcisiones, i. e. to abolish, Lact. 4, 17, 1.