Lewis & Short

vīnum, i, n. (in vulg. lang. also vīnus, i, m., Petr. 41, 12; cf. Schol. Bern. ad Verg. G. 2, 98) [cf. Gr. οἶνος], wine.

  1. I. Lit., Plin. 14, 6, 8, § 59; Cato, R. R. 156, 6; Cic. Sen. 18, 65; id. Off. 3, 23, 91; id. Brut. 83, 287; Hor. C. 1, 4, 18; 2, 3, 13; Verg. A. 2, 265: vini minister, butler, Sen. Ep. 47, 7.
    Plur.: vina, wine, in gen., Plin. 14, 2, 4, § 35; Lucr. 2, 391; Verg. E. 5, 71; Hor. C. 1, 11, 6; Ov. M. 8, 274; also, esp., sorts of wine, wines, Cato, R. R. 147 sq.; Cic. Tusc. 5, 5, 13; Plin. 13, 4, 6, § 27; Hor. S. 2, 8, 38: vina tot consulum regionumque, Sen. Ep. 114, 25.
  2. II. Transf.
    1. A. Grapes: vinum pendens, Cato, R. R. 147: vinum priusque coctum est pendet putidum, Plaut. Trin. 2, 4, 125: vinum legere, Varr. L. L. 5, § 94 Müll.
    2. B. The vine: locus vino optimus, Cato, R. R. 6, 4: serere, id. ib.; cf. Varr. R. R. 1, 25; Plin. 14, 4, 5, § 46.
    3. C. Wine made of fruits, fruit-wine, Plin. 13, 4, 9, § 40; 14, 16, 19, § 103; 23, 1, 26, § 52; Pall. Febr. 25, 11; id. Mart. 10, 10.