Lewis & Short

vĭo, āre, v. n. [via], to go, travel (postAug. and very rare; cf.: vio pro eo infelicius fictum, Quint. 8, 6, 33): legati intenti ad viandum, Amm. 20, 9, 1: iter viandi multifidum, Prud. adv. Symm. 2, 772: vians maritus, travelling about, App. M. 10, p. 240; 6, p. 184; Flor. 1 init.; Sol. 29 fin.; Vulg. 1 Reg. 24, 4.
P. a. as subst.: vĭantes, ium, m., travellers: viantibus opportunae viae, Amm. 15, 10, 2.