Lewis & Short

Brŏmĭus, ii (voc. Bromie, Plaut. Men. 5, 2, 82), m., = Βρόμιος (the noisy one),

  1. I. a surname of Bacchus (on account of the tumultuous celebration of his festivals), Enn. ap. Charis. p. 214 P.; Ov. M. 4,11; Petr. 41, 6; Luc. 5, 73; Claud. III. Cons. Hon. 132; id. IV. Cons. Hon. 132.
    Hence,
  2. II. Adj.
    1. A. Brŏ-mĭālis, e, Bromian, i.e. Bacchic, Mart. Cap. 8, § 804.
    2. B. Brŏmĭus, a, um, of Bacchus: Bromia auctumnitas, Varr. ap. Non. p. 71, 18 (but Lachm. ad Lucr. 5, 1006, conj. Bromii); so, remi, Claud. II. Cons. Stil. 365.