Lewis & Short

călumnĭōsus, a, um, adj. [calumnia],

  1. I. full of tricks or artifices, swindling (postAug.): calumniosus est, qui sciens prudensque per fraudem negotium alicui comparat, Paul. Sent. 1, 5, 1; 1, 5, 2: accusatio, Dig. 38, 2, 14: criminationes, Arn. 1 init.
    Sup., Aug. Ep. 152 fin.
  2. II. Subst.: că-lumnĭōsus, i, m., a person convicted of false information, Dig. 48, 16, 3; cf. calumnia, I. B. 4.
    Adv.: călumnĭōsē, artfully, by trickery, Dig. 46, 5, 7; Aug. Ep. 48.
    Sup., Symm. Ep. 10, 76.