Lewis & Short

con-cĕlē̆bro, āvi, ātum, 1, v..a. (a strengthened celebro; rare but class.).

  1. I. To resort to in multitudes or frequently, to frequent: variae volucres loca aquarum Concelebrant, Lucr. 2, 345: convivia et passim et tributim, Q. Cic. Pet. Cons. 11, 44.
        1. b. Of actions, to pursue or prosecute vigorously: studia per otium, Cic. Inv. 1, 3, 4.
        2. c. Aliquid aliquā re, or absol., to fill, animate, enliven, cause to abound with any thing: suavi cantu concelebra omnem hanc Plateam hymenaeo, Plaut. Cas. 4, 3, 2: levia carmina cantu, Lucr. 5, 1381: alma Venus quae terras concelebras, who hast filled with life, id. 1, 4.
  2. II. Meton.
    1. A. To celebrate a solemnity in great numbers, to celebrate, solemnize: diem natalem, Plaut. Ps. 1, 2, 32; cf.: dies carnificum, id. As. 2, 2, 45: funus, Liv. 8, 7, 22: at jam quoque rem (sc. triumphum) populus Romanus omnium studio omni visendam et concelebrandam putavit, Cic. Imp. Pomp. 21, 61 Orell. N. cr.: spectaculum, etc., Liv. 1, 9, 7: dapes, Ov. F 4, 354.
    2. B. To honor, praise, extol: genium choreis, Tib. 1, 7, 49.
    3. C. To publish abroad, make known: summae virtutis concelebrandae causā Graiimonumentum statuerunt, Cic. Inv. 2, 23, 70: rumorem, Q. Cic. Pet. Cons. 13, 50: multis indu locis sermonibu’ concelebrarunt, Lucil. ap. Non. p. 275, 2: famā ac litteris victoriam, Caes. B. C. 3, 72 fin.