Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

at-tollo (attolo, arch.), no perf. or sup., 3, v. a., to lift or raise up, raise, elevate, lift on high (in the poets and postAug. prose writers very frequent, but not in Cic.; syn.: tollo, erigo).

  1. I. Lit.: super limen pedes attollere, Plaut. Cas. 4, 4, 1: signa, id. ib. 2, 6, 5: pallium attollere, i. e. accingere (v. accingo), * Ter. Eun. 4, 6, 31: illum (regem) omnes apessaepe attollunt umeris, Verg. G. 4, 217: Nec semel irrisus triviis attollere curat Fracto crure planum, to raise up the juggler, to help him up, * Hor. Ep. 1, 17, 58 Schmid: parvumque attollite natum, lift up, Ov. M. 9, 387: caput, id. ib. 5, 503: oculos humo, id. ib. 2, 448: Et contra magnum potes hos (oculos) attollere solem, Prop. 1, 15, 37: Sed non attollere contra Sustinet haec oculos, Ov. M. 6, 605: Attollens Joseph oculos vidit etc., Vulg. Gen. 43, 29: timidum lumen ad lumina, Ov. M. 10, 293: vultus jacentes, id. ib. 4, 144: corpus ulnis, id. ib. 7, 847: manus ad caelum, Liv. 10, 36: cornua e mari, Plin. 9, 27, 43, § 82: attollite portas, principes, Vulg. Psa. 23, 7; 23, 9: mare ventis, Tac. Agr. 10; cf.: Euphratem attolli, swollen, id. A. 6, 37: se in femur, raises himself on his thigh, Verg. A. 10, 856: se in auras, Ov. M. 4, 722: se recto trunco, id. ib. 2, 822: attollentem se ab gravi casu, Liv. 8, 7, 6: a terrā se attollentem, Plin. 21, 11, 36, § 62.
    With middle signif.: e mediis hunc (sc. Atlantem) harenis in caelum attolli prodidere, Plin. 5, 1, 1, § 6: attollitur monte Pione, id. 5, 29, 31, § 115.
    Of buildings, to raise, erect, build: immensam molem, Verg. A. 2, 185: arcem, id. ib. 3, 134: attollitur opus in altitudinem XXXX. cubitis, Plin. 36, 5, 4, § 30: turres in centenos vicenos[que] attollebantur, Tac. H. 5, 11.
    Poet.: cum die stativorum campum alacritate discursu pulvere attolleres, Plin. Pan. 14, 3; cf. Verg. A. 9, 714.
  2. II. Trop., to raise, elevate, exalt, sustain; also, to enlarge, aggrandize, to render prominent or conspicuous, to extol (so esp. freq. in Tac.): Punica se quantis attollet gloria rebus, Verg. A. 4, 49: ultro implacabilis ardet Attollitque animos, id. ib. 12, 4: ad consulatūs spem attollere animos, Liv. 22, 26: rectos ac vividos animos non ut alii contundis ac deprimis, sed foves et attollis, Plin. Pan. 44, 6: Frangit et attollit vires in milite causa, Prop. 5, 6, 51: attollique suum laetis ad sidera nomen vocibus, Luc. 7, 11: quanto Ciceronis studio Brutus Cassiusque attollerentur, were distinguished, Vell. 2, 65 Ruhnk. (cf. Cic. Phil. 11, 14: animadverti dici jam a quibusdam exornari etiam nimium a me Brutum, nimium Cassium ornari); so, insignibus triumphi, Tac. A. 3, 72; id. H. 2, 90; 3, 37; 4, 59; id. Agr. 39: res per similitudinem, Quint. 8, 6, 68: his (frons) contrahitur, attollitur (is drawn up or raised), demittitur, id. 11, 3, 78: belloque et armis rem publicam, Tac. H. 4, 52: cuncta in majus attollens, id. A. 15, 30: sua facta, suos casus, id. Agr. 25.
    Form attolo, of doubtful meaning: Quis vetat qui ne attolat? Pac., Trag. Rel. p. 82 Rib.: Custodite istunc vos, ne vim qui attolat neve attigat, id. ib. p. 105 (= auferre or afferre, Non.).