Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

abdĭtus, a, um, Part. of abdo.

ab-do, ĭdi, ĭtum, 3, v. a. [2. do].

  1. I. Lit., to put away, remove: and abdere se, to go away, betake one’s self to some place: ex conspectu eri sui se abdiderunt, Plaut. Ps. 4, 7, 5: pedestres copias paulum ab eo loco abditas in locis superioribus constituunt, removed, withdrawn, Caes. B. G. 7, 79, 2; so with ab: ascensu abdito a conspectu, Liv. 10, 14, 14: procul ardentes hinc precor abde faces, remove, Tib. 2, 1, 82.
    The terminus ad quem is usually expressed by in with acc.: abdidit se in intimam Macedoniam quo potuit longissime a castris, Cic. Fam. 13, 29, 4; so, se in contrariam partem terrarum, id. Mur. 41, 89: se in classem, Dolab. ap. Cic. Fam. 9, 9, 2: se in Menapios, to depart, Caes. B. G. 6, 5, 5: In silvam Arduennam, id. ib. 5, 3, 4: exercitum in interiora, to uithdraw, Vell. 2, 110, 3: ea in insulam Seriphon abdita est (= ex humanā societate quasi expulsa), banished, exiled, Tac. A. 2, 85: se in bibliothecam, i. e. to retire to, Cic. Fam. 7, 28; cf.: se totum in litteras, id. ib. 7, 33, 2.
    Rarely with other prepositions or with local adv.: Audisne haec, Amphiaraë, sub terram abdite? Poët. (Att.?) ap. Cic. Tusc. 2, 25, 60; so with sub, Lucr. 4, 419: se rus, Ter. Hec. 1, 2, 99: se domum, Cic. Pis. 38, 92: se Arpinum, id. Att. 9, 6, 1.
  2. II. Transf., to hide, conceal, keep secret, etc. (syn.: occulto, recondo); constr. aliquid, without or with in and abl., with other prepositions, with abl. only, or dat., with a localadv.
          1. (α) Aliquid: quae partes corporisaspectum essent deformem habiturae, eas contexit atque abdidit (natura), Cic. Off. 1, 35, 126: amici tabellas, id. Pis. 17, 39: lacrimas, operire luctum, Plin. Ep. 3, 16, 6: abduntur (delphini) occultanturque incognito more, Plin. H. N. 9, 8, 7, § 22; cf.: occultare et abdere pavorem, Tac. H. 1, 88: pugnare cupiebant, sed retro revocanda et abdenda cupiditas erat, Liv. 2, 45, 7; so, sensus suos penitus, Tac. A. 1, 11: aliquid dissimulata offensione, id. ib. 3, 64.
          2. (β) With in and abl.: cum se ille fugiens in scalarum tenebris abdidisset, Cic. Mil. 15, 40; cf.: qui dispersos homines in agris et in tectis silvestribus abditoscompulit unum in locum, id. Inr. 1, 2, 2: abditi in tabernaculis, Caes. B. G. 1, 39, 4; cf.: in silvis, id. ib. 9, 19, 6: penitus qui in ferrost abditus aër, Lucr. 6, 1037 al.
          3. (γ) With other prepp.: cultrum, quem sub veste abditum habebat, Liv. 1, 58 fin.; cf. Ov. M. 10, 715: ferrum carvo tenus hamo, id. ib. 4, 719.
            (ὀ) With abl.: caput cristatā casside, Ov. M. 8, 25: corpus corneā domo, Phaedr. 2, 6, 5: gladium sinu, Tac. A. 5, 7: latet abditus agro, Hor. Ep. 1, 1, 5: hunc (equum) abde domo, Verg. G. 3, 96: ita se litteris abdiderunt, at, etc., Cic. Arch. 6, 12; v. Halm ad h. l.
            (ε) With dat. (poet.): lateri capulo tenus abdidit ensem, he baried, Verg. A. 2, 553.
            (ζ) With local adv.: corpus humi, Flor. 4, 12, 38.
            Hence. abditus, a, um, P. a., hidden, concealed, secreted, secret (syn.: reconditus, abscontlitus, occultus, retrusus): sub terram abditi, Att. ap. Cic. Tusc. 2, 25, 60: vis abdita quaedum, Lucr. 5, 1233: res occultae et penitus abditae, Cic. N. D. 1, 19: sunt innumerabiles de his rebus libri neque abditi neque obscuri, id. de Or. 2, 20, 84: haec esse penitus in mediā philosophiā; retrusa atque abdita, id. ib. 1, 19, 87 al.: oppida, remote, Cod. Th. 15, 1, 14.
            Comp. abditior, Aug. Conf. 5, 5; 10, 10.
            Sup. abditissimus, Aug. Enchir. c. 16.
  3. II. In the neutr.: abdĭtum, i, subst.: terrai abdita, Lucr. 6, 809; so, abdita rerum (= abditae res), Hor. A.P. 49: in abdito coire, in concealment, secretly, Plin. 8, 5, 5, § 13.
    Adv.: abdĭtē secretly: latuisse, Cic. Verr. 2, 2, 73, § 181; Ambros. Job et Dav. 1, 9, 29.