Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

aspĕrātus, a, um, Part., v. aspero.

aspĕro (aspro, Sid. Ep. 4, 8; id. Carm. 2, 418), āvi, ātum, 1, v. a. [asper], to make rough, uneven.

  1. I.
    1. A. Lit. (very freq. in the poets and Tac., but not found in Cic.): asserculi asperantur, ne sint advolantibus lubrici, Col. 8, 3, 6: tum enim (apes) propter laborem asperantur ac macescunt, become rough, Varr. R. R. 3, 16, 20: cum torpent apes, nec caloribus asperantur, Pall. 7, 7, 2: (vinum myrtites) limum dysentericae passionis medicabiliter asperare, i. e. excrementa solidiora reddere, id. 3, 31, 2: Et glacialis hiemps aquilonibus asperat undas, throws into commotion, Verg. A. 3, 285; so Luc. 8, 195; Val. Fl. 2, 435: Minervae pectus asperare hydris, Prud. περὶ στεφ. 14, 275.
    2. B. Transf., to furnish with a rough, wounding exterior (cf. 1. asper, I.): sagittas inopiā ferri ossibus asperant, to point, Tac. G. 46.
      Hence, also, to whet, to sharpen: pugionem vetustate obtusum asperari saxo jussit, Tac. A. 15, 54: abruptaque saxa asperat, Luc. 6, 801 (cf. id. 7, 139: nisi cautibus asper Exarsit mucro, and exaspero).
  2. II. Trop., to make fierce, to rouse up, excite, exasperate: indomitos praeceps discordia fratres asperat, Stat. Th. 1, 137: hunc quoque asperavere carmina in saevitiam, Tac. A. 1, 72 fin.; 3, 12: ubi asperatum Vitellium satis patuit iis, qui etc., id. H. 3, 38: ne lenire neve asperare crimina videretur, to make more severe, to aggravate, heighten, id. A. 2, 29: iram victoris, id. H. 2, 48.