Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

auspĭcātō, v. auspicor fin.

auspĭcor, ātus, 1, v. dep. [from auspex, as auguror from augur], to take the auspices.

  1. I. Lit.
    1. A. In gen.: (Gracchus) cum pomerium transiret, auspicari esset oblitus, Cic. N. D. 2, 4, 11: tripudio auspicari, id. Div. 1, 35, 77; 2, 36, 77: Fabio auspicanti aves non addixere, Liv. 27, 16, 15; 4, 6, 3; 6, 41, 5 sq. al.
    2. B. Esp., aliquid or absol., also with inf., to make a beginning, for the sake of a good omen, to begin, enter upon (first freq. after the Aug. per.): ipsis Kal. Januariis auspicandi causā omne genus operis instaurant, Col. 11, 2, 98: auspicandi gratiā tribunal ingredi, Tac. A. 4, 36: non auspicandi causā, sed studendi, Plin. Ep. 3, 5, 8: auspicatus est et jurisdictionem, Suet. Ner. 7: auspicabar in Virginem (aquam) desilire, Sen. Ep. 83, 5.
  2. II. In gen., to begin, enter upon a thing: auspicari culturarum officia, Col. 11, 2, 3; 3, 1, 1: homo a suppliciis vitam auspicatur, Plin. 7, prooem. § 3: militiam, Suet. Aug. 38: cantare, id. Ner. 22.
    Trop.: senatorium per militiam auspicantes gradum, attaining, receiving it through military services, Sen. Ep. 47, 10.
    Note:
        1. a. Act. access. form auspĭco, āre, to take the auspices: praetor advenit, auspicat auspicium prosperum, Naev. 4, 2 (Non. p 468, 28): (magistratus) publicae [rei] cum auspicant, Caecil. ap. Non. l. l. (Com. Rel. p. 66 Rib.): auspicetis: cras est communis dies, Atta, ib. (Com. Rel. p. 161 Rib.): Non hodie isti rei auspicavi, Plaut. Rud. 3, 4, 12: mustelam, to receive, accept as an augury, id. Stich. 3, 2, 46: super aliquā re, Gell. 3, 2.
        2. b. Pass.
          1. (α) Abl. absol.: auspĭcātō, after taking the auspices: Romulus non solum auspicato urbem condidisse, sed ipse etiam optimus augur fuisse traditur, Cic. Div. 1, 2, 3: Nihil fere quondam majoris rei nisi auspicato ne privatim quidem gerebatur, id. ib. 1, 16, 28: qui et consul rogari et augur et auspicato, id. N. D. 2, 4, 11; id. Div. 2, 36, 72; 2, 36, 77: plebeius magistratus nullus auspicato creatur, Liv. 6, 41, 5 sq.; 5, 38; 1, 36; 28, 28: Hunc (senatum) auspicato a parente et conditore urbis nostrae institutum, Tac. H. 1, 84; 3, 72 al.
          2. (β) auspĭcātus, a, um, part., consecrated by auguries: auspicato in loco, Cic. Rab. Perd. 4: non auspicatos contudit impetus Nostros, Hor. C. 3, 6, 10: auspicata comitia, Liv. 26, 2, 2 al.
          3. (γ) Acc. to auspicor, II., begun: in bello male auspicato, Just. 4, 5.
          4. (δ) auspĭcātus, a, um, as P. a., fortunate, favorable, lucky, prosperous, auspicious: cum Liviam auspicatis rei publicae ominibus duxisset uxorem, Vell. 2, 79, 2.
            Comp.: Venus auspicatior, Cat. 45, 26: arbor, Plin. 13, 22, 38, § 118.
            Sup.: auspicatissimum exordium, Quint. 10, 1, 85; Plin. Ep. 10, 28, 2: initium, Tac. G. 11.
            Adv.: auspĭcātō, under a good omen, auspiciously: ut ingrediare auspicato, at a for tunate moment, in a lucky hour, Plaut. Pers. 4, 4, 57: Haud auspicato huc me appuli, Ter. And. 4, 5, 12: qui auspicato a Chelidone surrexisset, Cic. Verr. 1, 40, 144.
            Comp. auspicatius: auspicatius mutare nomen, Plin. 3, 11, 16, § 105: gigni, id. 7, 9, 7, § 47.