Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

cōmis, e, adj. [etym. dub.; cf. concinnus], courteous, affable, kind, obliging, friendly, loving (class. in prose and poetry; on account of similarity of meaning, in MSS. very freq. interchanged with communis; hence the readings vary in the best edd.; cf. Liv. 25, 12, 9 Drak.; Suet. 2, p. 241 Wolf; Cic. Fin. 2, 25, 80 Madv.).

  1. A. Of persons: comes, benigni, faciles, suaves homines esse dicuntur qui erranti comiter monstrant viam (Enn.; cf. under adv.), Cic. Balb. 16, 36: illum negat et bonum virum et comem et humanum fuisse, etc., id. Fin. 2, 25, 80: ego illo usa sum benigno et lepido et comi, Ter. Hec. 5, 3, 39 (cf. id. Heaut. 5, 1, 39 Bentl. N. cr.): comis et humanus, Cic. Fin. 2, 25, 80; cf. Quint. 6, 2, 18; Hor. S. 2, 8, 76: quis Laelio comior? quis jucundior? Cic. Mur. 31, 66: dum illis comis est, Plaut. Trin. 2, 1, 23; so, bonis (opp. adversus malos injucundus), Tac. Agr. 22 fin.: comis erga aliquem, Cic. Sen. 17, 59 (al. communis, but comp. id. Fin. l. l. Madv.): comis in amicitiis tuendis, id. Fin. 2, 25, 80 fin.: in uxorem, Hor. Ep. 2, 2, 133: senex comissimus, App. M. 11, p. 268.
  2. B. Of subjects not personal: comi animo, Ter. Heaut. 5, 1, 39: ingenium, Tac. A. 6, 41 fin.: hospitio, Liv. 9, 36, 8, cf.: vinclum inter hospites comitas, Tac. G. 21 fin. Halm: sermone et congressu, id. A. 15, 48: viā (i. e. more), id. ib. 4, 7: oculis alliciendus amor, Ov. A. A. 3, 510.
    Adv.: cōmĭter, courteously, affably, etc. (very freq.): homo, qui erranti comiter monstrat viam, etc., Enn. ap. Cic. Off. 1, 16, 51; id. ap. Varr. L. L. 7, § 89 Müll.: facere aliquid, Plaut. Poen. 3, 6, 10; id. Rud. 1, 5, 28: appellare unumquemque, Cic. Phil. 13, 2, 4: munera missa legatis, Liv. 9, 43, 26; cf. id. 42, 24, 10; 45, 20, 8: accipere, id. 23, 33, 7; Ov. F. 2, 788; Tac. A. 12, 51: invitare regios juvenes, Liv. 1, 57, 10: celebrare regis convivium, id. 1, 22, 5 (al. leg. comi fronte): administrare provinciam, Tac. H. 1, 13 et saep.; majestatem populi Romani comiter conservato, i. e. willingly, in an obliging, kind manner, a (mildly expressed) formula in treaties of peace, Cic. Balb. 16, 36, cf. Dig. 49, 15, 7; for which, in Liv. 38, 11, 2. imperium majestatemque populi Romani gens Aetolorum conservato sine dolo malo.
    Sup., Plaut. Mil. 3, 3, 66 dub. (Ritschl, comptissume).
    Comp. apparently not in use.

1. cōmo, mpsi (msi), mptum (mtum), 3, v. a. [co- (i. e. con) and emo; cf.: demo, promo].

  1. I. To bring together, form, frame, construct (Lucretian): dum perspicis omnem Naturam rerum quā constet compta figurā, Lucr. 1, 950 Munro ad loc.: nunc ea quo pacto inter sese mixta quibusque compta modis vigeant, id. 3, 259: quibus e rebus cum corpore compta vigeret (animi natura), Quove modo distracta rediret in ordia prima, id. 4, 27.
  2. II. To care for, take care of.
    1. A. Prop., in the class. per. usu. of the care of the hair, to comb, arrange, braid, dress; absol.: amica dum comit dumque se exornat, Plaut. Stich. 5, 4, 19: capillos, Cic. Pis. 11, 25; Verg. A. 10, 832: nitidum caput, Tib. 1, 8, 16: caput in gradus atque anulos, Quint. 12, 10, 47: comas acu, id. 2, 5, 12: comas hasta recurva, Ov. F. 2, 560: capillos dente secto, Mart. 12, 83.
      Transf. to the person: sacerdos Fronde super galeam et felici comptus olivā, wreathed, Verg. A. 7, 751: Tisiphone serpentibus undique compta, id. Cul. 218: pueri praecincti et compti, Hor. S. 2, 8, 70: longas compta puella comas, Ov. Am. 1, 1, 20.
    2. B. In partic., to adorn, deck, ornament: corpora si quis vulsa atque fucata muliebriter comat, Quint. 8, prooem. § 19: colla genasque, Stat. S. 1, 2, 110: vultus, Claud. in Eutr. 2, 337: vestes et cingula manu, id. VI. Cons. Hon. 525.
      1. 2. Transf. of things: vittā comptos praetendere ramos, Verg. A. 8, 128: colus compta, i. e. furnished or adorned with wool, Plin. 8, 48, 74, § 194.
  3. II. Trop., to deck, adorn: Cleopatra simulatum compta dolorem, Luc. 10, 83.
    Esp. freq. of rhet. ornament: non quia comi expolirique non debeat (oratio), Quint. 8, 3, 42; cf.: linguae orationisque comendae gratiā, Gell. 1, 9, 10.
    Hence, comptus (-mtus), a, um, P. a., adorned, ornamented, decked: juvenes ut femina compti, Ov. H. 4, 75: anima mundissima atque comptissima, Aug. Quant. Anim. 33.
    But usu. of discourse, embellished, elegant: compta et mitis oratio, Cic. Sen. 9, 28 (al. composita): comptior sermo, Tac. H. 1, 19: (Vinicius) comptae facundiae, id. A. 6, 15.
    Transf. to the person: Isocrates in diverso genere dicendi nitidus et comptus, Quint. 10, 1, 79.
    Adv.: comptē (comt-), with ornament, elegantly, only trop.: compte disserere, Sen. Ep. 75, 6: agere rem, Gell. 7, 3, 52.
    * Comp.: comptius dicere, Gell. 7, 3, 53.
    Sup., Plaut. Mil. 3, 3, 66, acc. to Ritschl (al. comissime).

Cōmum, i, n., = Κῶμον,

  1. I. a considerable town in Gallia Transpadana, the birthplace of the younger Pliny, now Como, Liv. 33, 36, 14; Plin. Ep. 1, 3, 1; Just. 20, 5, 8; Plin. 3, 17, 21, § 124; rebuilt by Caesar; hence also called Novum Comum (Νεόκωμον), Suet. Caes. 28.
    Hence,
  2. II. Cōmensis, e, adj., of or pertaining to Comum: ager, Liv. 33, 36, 9.
    Absol.: in Comensi, Plin. 2, 103, 106, § 232.
    Subst.: Cōmenses, ium, m., the inhabitants of Comum, Liv. 33, 36, 9; and id. 33, 37, 10; and, acc. to the later ap pel., Nŏvŏcōmensis, Cic. Fam. 13, 35, 1.