Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

confirmātus, a, um, v. confirmo, P. a.

con-firmo, āvi, ātum, 1, v. a., to make firm, establish, strengthen, confirm (class., esp. in prose).

  1. I. In gen. (prop. and trop.): stipites confirmare et stabilire, Caes. B. G. 7, 73: ali hōc vires nervosque confirmari putant, id. ib. 6, 21: dentis mobilis, Plin. 28, 11, 49, § 178; cf. Scrib. Comp. 57; 59 sq.: confirmare et densare defluentem capillum, Plin. 25, 11, 83, § 132: crus debile, Suet. Vesp. 7; cf. id. Aug. 80: maxime religando confirmant parietum soliditatem, Vitr. 2, 8, 7: castellum magnis munitionibus multisque tormentis, Auct. B. Alex. 21, 5: intestina, i. e. to heal, cure, Cels. 4, 19: cicatriculam, id. 2, 10 fin.: se, to recover physically, to grow well (corresp. with convalescere), Cic. Fam. 16, 1, 2; 16, 3, 1; 16, 4, 4; 16, 1, 1.
    Transf., of the vine, Col. 4, 3, 4: valetudinem, Cic. Att. 10, 17, 2: pacem et amicitiam cum proximis civitatibus, Caes. B. G. 1, 3; cf.: confirmare societatem datā ac acceptā fide, Sall. C. 44, 3: opes factionis, id. ib. 32, 2; cf.: viris suas, Vell. 2, 44, 2: suam manum, Cic. Imp. Pomp. 9, 24: se transmarinis auxiliis, Caes. B. C. 1, 29: conjurationem, Nep. Dion, 8, 3: regnum Persarum, id. Milt. 3, 5; so, regnum, Suet. Caes. 9: imperium, id. Vit. 9: decreta, to confirm, Nep. Phoc. 3, 2: acta Caesaris, Cic. Att. 16, 16, C, 12: acta alicujus in transmarinis provinciis, Vell. 2, 44, 2: beneficia edicto, Suet. Tit. 8: provinciam a Caesare datam, id. Aug. 10.
  2. II. Esp.
    1. A. To confirm or strengthen courage, to instil courage into one, to encourage, inspirit, animate, embolden: animum meum, to take heart, take courage, Plaut. Aul. 2, 8, 1: animum sapientissimi hominis, Cic. Fam. 6, 6, 2; id. Quint. 24, 77: maximi animi hominem, id. ib. 4, 8, 1: animos ratione, Lucr. 1, 426: confirmare et excitare afflictos animos bonorum, Cic. Att. 1, 16, 8: animos Gallorum verbis, Caes. B. G. 1, 33; Sall. C. 46, 3: vacillantium gentium animos, Vell. 2, 120, 1: suos ad dimicandum animo, Caes. B. G. 5, 49: milites, id. ib. 5, 52: timentes, id. ib. 7, 7; cf.: diffidentem rebus suis, Cic. Imp. Pomp. 9, 23: territos, Sall. J. 38, 5: perterritos, Suet. Caes. 66; id. Aug. 43: Massilienses obsidione laborantes adventu suo, id. Ner. 2: animum suum ad virtutem, Auct. Her. 4, 22, 31 Klotz (al. conformavit): nepotem suum ad successionem imperii, Suet. Tib. 55 fin.: nunc erige te et confirma, take courage, Cic. Q. Fr. 1, 3, 5: cum ipse te confirmasses, hast acquired courage, id. Quint. 11, 39; cf.: confirmant ipsi se, id. Verr. 2, 5, 36, § 95; Caes. B. G. 2, 19; id. B. C. 1, 14 al.: eos multa pollicendo confirmat, uti Romam pergerent, Sall. J. 23, 2: alius alium confirmare, ne nomina darent, Liv. 2, 24, 2.
      Aliquem alicui rei: gladiatores Lentulus libertati confirmat, encourages them to freedom, i. e. incites them to make themselves worthy of freedom, Caes. B. C. 1, 14, 4 dub. (Dinter and Kraner: spe libertatis).
      With abstr. objects: reliqui temporis spem, Cic. Div. in Caecil. 22, 71: spem alicujus, Suet. Calig. 12: suspitionem, id. Tib. 52; cf.: sensus rectus et confirmatus, Cic. Fam. 1, 8, 2.
    2. B. To confirm one in his disposition or feelings, in his fidelity (rare): insulas bene animatas, Nep. Cim. 2, 4: homines, Caes. B. C. 1, 15: Gallias, Vell. 2, 120.
    3. C. To confirm, give full assurance of, a fact, corroborate an assertion, settle, fix, establish, to prove, demonstrate the truth of a thing, etc. (very freq.): confirmare nostra argumentis ac rationibus, deinde contraria refutare, Cic. de Or. 2, 19, 80; so opp. refutare, Quint. 5, prooem. § 2; 5, 13, 53; cf. opp. refellere, id. 3, 9, 6; 12, 1, 45; opp. diluere, id. 9, 2, 80: confirmare aut infirmare rem, Cic. Inv. 1, 30, 49: divinationem, id. Div. 1, 32, 71; cf. id. ib. 2, 32, 78: quorum omnium testimoniis de hac Dionis pecuniā confirmatum est, id. Verr. 2, 2, 8, § 23: crimen commenticium, id. Rosc. Am. 15, 42: haec istius vituperatio atque infamia confirmabatur eorum sermone, qui, etc., id. Verr. 2, 5, 38, § 101: perjurium, id. ib. 2, 4, 9, § 19: iste locus est tibi etiam atque etiam confirmandus, id. Fin. 5, 32, 95: his rebus confirmatis, Caes. B. G. 6, 6 Kraner ad loc.
      With acc. and inf., Lucr. 2, 185; cf. id. 2, 179; 5, 198.
      Pass. impers., with ne: sanctissimo jurejurando confirmari oportere, ne tecto recipiatur, qui non, etc., Caes. B. G. 7, 66 fin.: hoc idem visum esse ex superioribus castellis confirmaverunt, id. B. C. 3, 67; cf.: hoc ex ipsis caeli rationibus ausim Confirmare, nequaquam esse creatam, etc., Lucr. 2, 179.
      Hence,
      1. 2. To assert, affirm, protest something as true or certain; constr. with acc., acc. and inf., or de: hoc cum mihi non modo confirmasset, sed etiam persuasisset, Cic. Att. 16, 5, 2: talem exsistere eloquentiam non potuisse confirmo, id. de Or. 2, 2, 6.
        So with acc. and inf., Cic. Verr. 1, 17, 50; cf.: illud se polliceri et jurejurando confirmare, tutum iter per fines suos daturum, Caes. B. G. 5, 27: confirmare, fidem publicam per sese inviolatam fore, Sall. J. 33, 3: memini me audire te de glorioso et celeri reditu meo confirmare, Cic. Fam. 6, 6, 2.
        So with de, Cic. Fam. 3, 10, 1; id. Arch. 7, 15.
        Hence, confirmātus, a, um, P. a.
    1. A. (In acc. with II. A.) Encouraged, courageous, resolute: animus certus et confirmatus, Cic. Quint. 24, 77; so, sensus rectus et confirmatus, id. Fam. 1, 8, 2: confirmatiorem exercitum efficere, Caes. B. C. 3, 84.
    2. B. (Acc. to II. C.) Asserted, affirmed: in quibus (litteris) erat confirmatius idem illud, etc., Cic. Att. 10, 15, 1.
    3. C. (Proved; hence,) Certain, credible: quod eo confirmatius erit, si, etc., Cic. Inv. 2, 11, 35: fides confirmatissima, most fixed, Porph. ad Hor. S. 1, 5, 27.
      * Adv.: confirmātē (in acc. with I.), firmly, Auct. Her. 4, 11, 16.