Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

dē-formis, e (abl. plur.: deformīs dentibus, Apul. Met. 10, p. 249, 9), adj. [forma; cf. 2. deformo].

  1. I. Departing, either physically or (more freq.) morally, from the right shape, quality, etc.; misshapen, deformed, unsightly, ugly, odious, disgusting; disgraceful, base (for syn. cf.: taeter, foedus, turpis—freq. and class.): longus an brevis, formosus an deformis, Cic. Inv. 1, 24, 35: deformem esse natum, id. Cael. 3, 6; cf.: calvitio quoque deformis, Suet. Dom. 18; and, deformissima femina (opp. pulcherrima), Gell. 5, 11, 11: opus non deforme, Caes. B. G. 7, 23, 5: nec ulla deformior species est civitatis quam, etc., Cic. Rep. 1, 34; cf. patria, id. Fam. 4, 9, 3: solum patriae belli malis, Liv. 5, 49; cf. Suet. Vesp. 8: agmen (sc. inerme), Liv. 9, 6: turba, id. 41, 3; cf. Suet. Aug. 35: spectaculum, Liv. 1, 26, 10; 31, 24; cf. aspectus (opp. species honesta), Cic. Off. 1, 35, 126: motus statusve, id. Fin. 5, 12, 35 et saep.: oratio non tam honorifica audientibus quam sibi deformis, Liv. 45, 44; cf. Quint. 9, 4, 15: blanditiae, id. 8, 3, 65: convicia, id. 6, 4, 10: libido, id. 8, 6, 40: haesitatio, id. 11, 2, 48: obsequium, servile, Tac. A. 4, 20: aegrimonia, Hor. Epod. 13, 18 et saep.: deforme et servile est caedi discentes, Quint. 1, 3, 14; so with a subject-clause, id. 9, 4, 72 (opp. foedissimum); id. 11, 3, 81 and 125; Tac. Or. 36 fin. al.; and in the comp., Plin. Ep. 1, 23, 2; id. ib. 8, 24 fin.; Val. Max. 3, 2, 6.
    N. plur. as subst.: deformia meditari, shameful deeds, Tac. A. 14, 15.
    * Poet. with gen.: deformis leti, Sil. 1, 166.
    Adv. (post-Aug.): dēformĭ-ter.
        1. a. Misshapenly: formati, Apul. M. 8, p. 214, 4.
        2. b. Inelegantly; disgracefully: sonat junctura, Quint. 8, 3, 45: dicet multa, id. 11, 1, 82: vivo, Suet. Ner. 49.
          Comp.: deformius errasse, Sulpic. Sev. Dial. 1, 6, 6.
  2. * II. Shapeless: animae, Ov. M. 2, 554.

1. dē-formo, āvi, ātum, 1, v. a., to bring into form or shape; to form, fashion; to design, delineate, describe (class.).

  1. I. Lit.: areas, Cato R. R. 161; Varr. R. R. 3, 5, 10: marmora prima manu, Quint. 5, 11, 30: non flosculos sed certos ac deformatos fructus ostenderat, full-formed, perfect, id. 6 prooem. § 9: tragicae (scenae) deformantur columnis et fastigiis et signis, are delineated, represented, Vitr. 5, 8; cf.: operis speciem exemplaribus pictis, to represent in outline, to sketch, id. 1, 1.
  2. II. Trop.: quae ita a fortuna deformata sunt, ut tamen a natura inchoata compareant, Cic. Sull. 26, 73; cf. Plaut. Ps. 2, 3, 11: ille, quem supra deformavi, have depicted, described, Cic. Caecin. 5, 14; Sen. Ben. 7, 2: ministratio deformata litteris, Vulg. 2 Cor. 3, 7.

2. dē-formo, āvi, ātum, 1, v. a. [forma; cf. deformis], to bring out of shape; to deform, disfigure; to spoil, mar (class.).

  1. I. Lit.: deformatus corpore, fractus animo, Cic. Att. 2, 21, 3 sq.; cf.: aerumnis deformatus, Sall. J. 14, 7: vultum macies deformat, Verg. G. 4, 254: membra veneno, Sil. 2, 707: capillos tonsura, Ov. A. A. 1, 517; cf.: canitiem multo pulvere, Verg. A. 10, 844 (for which, id. ib. 12, 611, turpare; and Catull. 64, 224; and Ov. M. 8, 530, foedare): parietes nudos ac deformatos reliquit, Cic. Verr. 2, 4, 55; cf. Liv. 37, 3: patriam turpissimis incendiis et ruinis, Auct. B. Alex. 24, 3; cf. Italiam, Auct. (Cicero?) ap. Quint. 9, 3, 31.
  2. II. Trop., to mar, disgrace, dishonor: quae accusatores deformandi hujus causa dixerunt, Cic. Cael. 2; cf.: (rusticana illa parsimonia) deformata atque ornamentis omnibus spoliata, id. Quint. 30, 92: ordinem prava lectione (senatus), Liv. 9, 30: victoriam clade, id. 33, 36 fin.; cf. id. 3, 71: multa bona uno vitio, id. 30, 14 fin.: orationem (with lacerare), Quint. 10, 7, 32: domum, Verg. A. 12, 805.