Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

1. dēlĭcĭa, ae, f., v. deliciae, init.

2. dēlĭcĭa or dēlĭquĭa, ae, f. [deliquo, cf. colliciae, a flowing or running off; hence], a gutter, Vitr. 6, 3; cf. Paul. ex Fest. p. 73, 2 Müll.

dēlĭcĭae, ārum, f. (sing. dēlĭcĭa, ae, f.; ante-and post-class., Plaut. Truc. 5, 29; id. Rud. 2, 4, 13; id. Poen. 1, 2, 152; Inscr. Grut. 1014, 5: dēlĭcĭum, ii, n., Phaedr. 4, 1, 8; Verg. Copa, 26; Mart. 7, 50, 2; 13, 98, 1; Inscr. Orell. 680; 1724; 2679 sq.; 4394; 4958. And dēlĭcĭus, ii, m., Inscr. Don. cl. 1, 132, and ap. Gorium Columb. Liv. p. 73, no. 4) [delicio; that which allures, flatters the senses], delight, pleasure, charm, allurement; deliciousness, luxuriousness, voluptuousness, curiosities of art; sport, frolics, etc. (freq. and class.; for syn. cf.: voluptas, libido, delectatio, oblectatio, delectamentum, oblectamentum).

  1. I. Prop.: cogitatio amoenitatum ad delectationem, aut supellectilis ad delicias, aut epularum ad voluptates, Cic. Par. 1, 2; cf. Hor. Od. 4, 8, 10 et saep.: deliciarum causa et voluptatis cives Romanos cum mitella saepe vidimus, Cic. Rab. Post. 10: multarum deliciarum comes est extrema saltatio, id. Mur. 6: deliciis diffluentes, id. Lael. 15; id. Verr. 2, 4, 57; Sall. C. 31, 3; Hor. Ep. 1, 6, 31 et saep.: Herodotus Thucydidesque longissime a talibus deliciis vel potius ineptiis afuerunt, Cic. Or. 12 fin.; cf. Quint. 1, 11, 6; 12, 8, 4: delicias facere, to play tricks, to joke, to make sport of one, Plaut. Men. 2, 3, 30; id. Poen. 1, 2, 68; 83; on the contrary, to sport as lovers, Catull. 45, 24; 72, 2: amores et hae deliciae quae vocantur, Cic. Cael. 19: votorum, a dallying with, fondly prolonging, Juv. 10, 291: ecce aliae deliciae (pretensions) equitum vix ferendae, Cic. Att. 1, 17, 9: esse in deliciis alicui, to be any one’s favorite, Cic. Verr. 2, 4, 1 fin.; so id. Vatin. 8 fin.; Lucr. 4, 1152: aliquid in deliciis habere, Cic. Div. 1, 34 fin.: habere aliquem in deliciis, Suet. Vit. 12: in deliciis vivere, Vulg. Apoc. 18, 9.
  2. II. Transf., of living beings: delight, darling, sweetheart, beloved: tu urbanus scurra, deliciae popli, Plaut. Most. 1, 1, 14: mea voluptas, meae deliciae, mea vita, mea amoenitas, id. Poen. 1, 2, 152: amores ac deliciae tuae Roscius, Cic. Div. 1, 36, 79; cf. id. Att. 16, 6 fin.; id. Phil. 6, 5; and the well-known appellation of Titus: amor ac deliciae generis humani, Suet. Tit. 1: C. Sempronium Rufum mel ac delicias tuas, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 8: Corydon ardebat Alexim, Delicias domini, Verg. E. 2, 2; cf. id. ib. 9, 22, Cat. 6, 1: verba ne Alexandrinis quidem permittenda deliciis, favorite slaves, Quint. 1, 2, 7: aegrae solaque libidine fortes Deliciae, a voluptuary, minion, Juv. 4, 4; Petr. 67; Stat. Silv. 5, 5, 67; cf. Plutarch, Anton. 59: delicias hominis, a precious fellow! Juv. 6, 47.

* dē-lĭcĭo, ĕre, v. a. [lacio, the root of deliciae and delecto], to allure one from the right way, to entice, delight: aliquem, Titin. ap. Non. 277, 17.

dēlĭquĭa or dēlĭcĭa, ae, f., a gutter, v. 2. delicia.