Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.
dēsĭdĭōsē, adv., v. the foll., fin.
dēsĭdĭōsus, a, um, adv. [desidia], qs. full of idleness, i. e. slothful, indolent, lazy (for syn. cf.: piger, segnis, iners, deses, ignavus, socors, lentus, tardus, otiosus).
- I. Prop. (rare): qui in oppido sederent quam qui rura colerent, desidiosiores, Varr. R. R. 2 praef.: si comparer illi, sum desidiosissimus, Plin. Ep. 3, 5, 19; Col. 12, 1, 1: desidiosior in professione grammatica habebatur, Suet. Gramm. 8: qui nolet fieri desidiosus, amet, Ov. Am. 1, 9, 46: apis, Luc. 9, 288.
- II. Transf., causing idleness, making lazy: si quod facit, ab eo (nominetur) quod fit, ut cum desidiosam artem dicemus, quia desidiosos facit, Auct. Her. 4, 32, 43: habet etiam amoenitas ipsa vel sumptuosas vel desidiosas illecebras multas cupiditatum, Cic. Rep. 2, 4: delectatio, id. de Or. 3, 23, 88: inertissimum et desidiosissimum otium, id. Agr. 2, 33 fin.: desidiose puer (sc. Cupido), Ov. Am. 2, 92.
* Adv.: dēsĭdĭōsē, idly: agere aetatem, Lucr. 4, 1136.