Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

dŏmĭnātus, ūs (dat. dominatu, Caes. ap. Gell. 4, 16, 8), m. [dominor], rule, command; esp. absolute rule, sovereignty, mastery, tyranny (good prose; most frequent in Cicero; for syn. v. dominatio).

  1. I. Prop., Cic. Rep. 1, 27 (opp. libertas; cf. opp. servitus, id. Deiot. 11, 30); id. Tusc. 5, 20; id. Phil. 11, 14, 36; id. de Or. 2, 55, 225; id. Div. 1, 25, 53; id. Off. 2, 1, 2; Caes. B. C. 1, 4 fin.
    In plur., Cic. Rep. 1, 39; Prud. Ham. 517.
  2. II. Transf.: animi, Cic. Rep. 1, 38; cf. consilii, id. ib.: cupiditatum, id. Par. 5, 3, 40: omnium rerum (with principatus and potestas), id. N. D. 2, 11; cf. id. Rep. 1, 17: omnis terrenorum commodorum est in homine, id. N. D. 2, 60 fin.

dŏmĭnor, ātus (ante-class. inf domina rier, Verg. A. 7, 70), 1, v. dep. n. [dominus], to be lord and master, to have dominion, bear rule domineer (freq. and class.; for syn. cf.: regno, impero, jubeo, praesum).

  1. I. Prop., absol.: imperare quam plurimis, pollere, regnare, dominari, Cic. Rep. 3, 12; so, absol., id. 1, 33; id. Rab. Post. 14, 39; Sall. C. 2, 2; Liv. 33, 46; Tac. A. 4, 7; id. H. 1, 21; Verg. A. 2, 363 et saep.
    With in and abl.: in capite fortunisque hominum, Cic. Quint. 30, 94; so, in aliqua re, id. ib. 31, 98; id. Div. in Caecil. 7 fin.; id. Verr. 2, 1, 51 fin.; Liv. 8, 31; Verg. A. 2, 327; Ov. F. 3, 315 al.
    With inter or in: inter aliquos, * Caes. B. G. 2, 31 fin.; so Ov. Am. 3, 6, 63: dominari in cetera (animalia), id. M. 1, 77: in adversarios, Liv. 3, 53.
    With abl.: summā dominarier arce, Verg. A. 7, 70.
    With the abl. only, Verg. A. 6, 766; 1, 285; 3, 97.
    With dat.: toti dominabere mundo, Claud. in Ruf. 1, 143.
    With gen.: omnium rerum, Lact. Ira, 14, 3; Tert. Hab. Mul. 1 al. in late Lat.
  2. II. Transf., to rule, reign, govern, etc., of inanimate and abstract subjects: Cleanthes solem dominari putat, Cic. Ac. 2, 41: mare, Tac. Agr. 10 fin.: pestis in magnae dominatur moenibus urbis, Ov. M. 7, 553: inter nitentia culta Infelix lolium et steriles dominantur avenae, Verg. G. 1, 154: ubi libido dominatur, Crassus ap. Cic. Or. 65, 219; so, consilium, Cic. Rep. 1, 38: potestas (sc. censura) longinquitate, Liv. 9, 33: oratio, Quint. 8, 3, 62: fortuna, Cic. Q. Fr. 1, 1, 1, § 4: usus dicendi in libera civitate, id. de Or. 2, 8, 33; id. Caecin. 25, 71: actio in dicendo, id. ap. Quint. 11, 3, 7: effectus maxime in ingressu ac fine (causae), Quint. 8 prooem. § 7 et saep.: senectus si usque ad ultimum spiritum dominatur in suos, Cic. de Sen. 9, 38.
    Hence, dŏmĭnans, antis, P. a., ruling, bearing sway.
    Lit.: a gentibus dominantibus premi, Lact. 7, 15, 5.
    Trop.: animus dominantior ad vitam, Lucr. 3, 397; id. 6, 238: dominantia nomina = vulgaria, communia, the Gr. κύρια, proper, without metaphor, Hor. A. P. 234.
    As subst.: dŏmĭnans, antis, m., an absolute ruler: cum dominante sermones, Tac. A. 14, 56; id. H. 4, 74.
    Plur., Vulg. Jer. 50, 21; id. Apoc. 19, 16.
    Adv.: dŏmĭnante, in the manner of a ruler, Dracont. Hexaem. 1, 331.
    Note: dŏmĭnor, āri, pass., to be ruled: o domus antiqua, heu, quam dispari Dominare domino! Poëta ap. Cic. Off. 1, 39, 139; Nigid. ap. Prisc. p. 793; Lact. Mort. Pers. 16, 7.