Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

The word elocuta could not be parsed. Trying a normal dictionary lookup:

No entries found. Showing closest matches:

* ēlŏcūtĭlis, e, adj. [eloquor], oratorical: facundia, App. M. 11, p. 258, 12.

ēlŏcūtĭo, ōnis, f. [eloquor].

  1. I. Prop., a speaking out, utterance, expression: pluralis, Dig. 22, 5, 12.
  2. II. Transf., in rhet. lang., oratorical delivery, elocution; the Gr. φράσις (cf.: locutio, dictio, stilus, etc.), Cic. Inv. 1, 7, 9; Quint. prooem. § 22; 8 prooem. § 13; 8, 1, 1 et saep.

ēlŏcūtōrĭus, a, um, adj. [eloquor], pertaining to oratorical expression: elocu-toria, ae, and elocutrix, īcis, f., as a translation of ῤητορική, rhetoric, Quint. 2, 14, 2.

ēlŏcūtus, a, um, Part., from eloquor.

ē-lŏquor, ēlŏcūtus (or ēloquūtus), 3, v. dep. a., to speak out, speak plainly, to utter; to pronounce, declare, state, express: eloqui hoc est, omnia quae mente conceperis promere atque ad audientes perferre, Quint. 8 prooem. § 15 (class.).

  1. I. In gen. (so most freq. in Plautus).
          1. (α) With acc.: id quod sentit eloqui non posse, Cic. Tusc. 1, 3, 6; so, praeclare cogitata mentis, id. Brut. 72 fin.: audita, Plaut. Am. 1, 1, 45: nomen meum, id. ib. prol. 18: argumentum hujus tragoediae, id. ib. 51; 96: rem, ut facta est, id. ib. 4, 5, 8 et saep.: ille unum elocutus, ut memoria tenerent milites, etc., * Caes. B. C. 2, 34, 5: Gratum elocuta consiliantibus Junone divis "Ilion, Ilion," etc., Hor. C. 3, 3, 17 et saep.
          2. (β) Absol., Plaut. Aul. 2, 1, 48; id. Curc. 2, 3, 29: perge eloqui, Ter. Ph. 4, 3, 36: eloquar an sileam? Verg. A. 3, 39 et saep.
  2. II. In partic., to speak in an oratorical or eloquent manner (only absol.): et Graece ab eloquendo ῤήτωρ et Latine eloquens dictus est, etc., Cic. Or. 19; cf. Quint. 10, 1, 3: eloqui copiose melius est, quam vel acutissime sine eloquentia cogitare, Cic. Off. 1, 44, 156; cf.: composite, ornate, copiose eloqui, id. de Or. 1, 11, 48: eloquendi facultas, Quint. 10, 1, 69 et saep.
    Hence, ēlŏquens, entis, P. a.
  1. I. Speaking, endowed with the faculty of speech: cum res muta fit eloquens, Auct. Her. 4, 53.
  2. II. Eloquent (for syn. cf.: facundus, disertus, etc.): Is est eloquens, qui et humilia subtiliter et magna graviter et mediocria temperate potest dicere, etc., Cic. Or. 29, 100 sq.; cf. id. ib. 36, 19: M. Antonius disertos ait se vidisse multos, eloquentem omnino neminem, id. ib. 5, 18 sq.; id. de Or. 1, 21; Quint. 8 prooem. § 13; 12, 1, 21; cf. Plin. Ep. 5, 20, 5: rhetor, Cic. N. D. 2, 1: senator (Cato), Quint. 11, 1, 36: vir, Vulg. Act. 18, 24 et saep.
    Comp., Quint. 12, 6, 6; App. Mag. p. 8 Bip.
    Sup., Quint. 1, 1, 21; 4, 2, 58; 5, 13, 3; 8 prooem. § 13; Cic. Brut. 39, 145; Tac. Agr. 10 al.
    Adv.: ēlŏquen-ter, eloquently: eloquenter, λογίως, Gloss.
    Comp.: eloquentius quam prius scribitur, Plin. Ep. 3, 18, 6.
    Sup.: eloquentissime respondere, Plin. Ep. 2, 11, 17; 6, 21, 4.
    Note: ēlŏcūtus, a, um, in pass. signif.: an quaedam extrinsecus sint elocuta, Dig. 3, 2, 13, § 6.