Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

fŭrĭātus, a, um, P. a., v. 1. furio.

1. fŭrĭo, āvi, ātum, 1, v. a. [furiae], to drive mad, to madden, enrage, infuriate (poet.): flagrans amor et libido, Quae solet matres furiare equorum, Hor. C. 1, 25, 14: pubem, Sil. 14, 280: matres armatas (i. e. Bacchantes), Stat. Th. 11, 488: mentes in iram, Sil. 17, 294.
Hence, P. a.: fŭrĭā-tus, a, um, enraged, maddened (syn. v. furialis): furiata mens, Verg. A. 2, 407; 588: mentes malis incursibus furiatae, Lact. 4, 27, 2: sacerdos, Stat. Th. 2, 21: furiata juventus, Sil. 7, 617: furiati ignes (amoris), i. e. fierce, wild, Ov. F. 2, 761 (al. furiales); cf. Sil. 13, 209.