Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

gemītes, ae, m., a precious stone, otherwise unknown, Plin. 37, 11, 73, § 191 (dub.; Jan. chernitis).

gĕmo, ŭi, ĭtum, 3, v. n. and a. [Gr. γέμω, to be full; hence].

  1. I. Neutr., to sigh, groan.
    1. A. Lit. (freq. and class.): accurrit ad me Incurvus, tremulus, labiis demissis, gemens, Ter. Eun. 2, 3, 44: cum diu occulte suspirassent, postea jam gemere, ad extremum vero loqui omnes et clamare coeperunt, Cic. Att. 2, 21, 2: neque gementem neque plorantem, Plaut. Am. 5, 1, 47; cf.: hos pro me lugere, hos gemere videbam, Cic. Planc. 42, 101: gemere desiderio alicujus, id. Pis. 11, 25: ah gemat in terris! ista qui protulit ante, let him groan in the lower world, Prop. 2, 6, 31; cf. id. 2, 25 (3, 20), 12.
      Of mournful music: nullo gemit hic tibicina cornu, Juv. 2, 90; cf. trop.: surda nihil gemeret grave buccina (Vergilii), id. 7, 69.
      Of beasts, to cry, make a mournful noise: (leones) gementes, Lucr. 3, 297: gemuit noctua, Prop. 4(5), 3, 59: turtur ab ulmo, Verg. E. 1, 59.
    2. B. Poet. transf.
      1. 1. Of things, to groan, creak: visam gementis litora Bospori, Hor. C. 2, 20, 14: repleti amnes, Verg. A. 5, 806: et malus celeri saucius Africo Antennaeque gemant, Hor. C. 1, 14, 6: gemuit sub pondere cymba, Verg. A. 6, 413: stridunt funes, curvatur arbor, gubernacula gemunt, Plin. Ep. 9, 26, 4: gemuit parvo mota fenestra sono, Ov. P. 3, 3, 10: gemens rota, Verg. G. 3, 183; Val. Fl. 6, 168.
      2. 2. In gen., of animals, to utter complaints: feras cum hominibus gemere fecimus, Avien. Fab. praef. fin.; id. 26.
  2. II. Act., to sigh over, bemoan, bewail any thing (freq. and class.).
          1. (α) With acc.: haec gemebant boni, sperabant improbi, Cic. Sest. 30, 66 fin.: dare, quod gemerent hostes, Lucr. 5, 1348: talia voce, Val. Fl. 5, 37: eandem virtutem istam veniet tempus cum graviter gemes, Poët. ap. Cic. Att. 2, 19, 3: flebiliter Ityn, Hor. C. 4, 12, 5: tacite tristem fortunae vicem, Phaedr. 5, 1, 6: multa ignominiam, Verg. G. 3, 226: casus urbis, Juv. 3, 214.
            In pass.: atque hic status est, qui una voce omnium gemitur neque verbo cujusquam sublevatur, Cic. Att. 2, 18, 1.
          2. (β) With inf. (poet.): paucis ostendi gemis, Hor. Ep. 1, 20, 4; Stat. Ach. 1, 281: qui servum te gemis esse diu, Mart. 9, 93, 2: sane murteta relinqui … Sulphura contemni vicus gemit, Hor. Ep. 1, 15, 7.