Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

gĕnu, ūs, n. (also nom. sing. gĕnum, n., Front. Ep. ad M. Caes. 5, 44; and gĕ-nus, m., Lucil. ap. Non. 207, 28; gen. sing. genuis; dat. genui, genu, Mart. Cap. 3, § 293.
In neutr., nom. and acc. sing. genus, Cic. Arat. 45; 46; 399; 403; plur. gēnvă, as a dissyllable, Carey’s Lat. Prosody, § 47; Verg. A. 5, 432; 12, 905; gen. plur. genuorum, Vitr. 9, 6 dub.; dat. plur. genubus, Sen. Thyest. 406; Hippol. 667; Mart. Cap. 3, § 293; but usu. genibus, Curt. 10, 5, 24; Tac. A. 12, 18; Liv. 44, 31 fin.; Ov. M. 13, 585) [kindr. with Sanscr. jānu; Gr. γόνυ; Goth. kniu; Germ. Knie; Engl. knee], the knee.

  1. I. Lit.: meus est ballista pugnus, cubitus catapulta est mihi, Umerus aries: tum genu ut quemque icero, ad terram dabo, Plaut. Capt. 4, 2, 17: hujus genus, Cic. ap. Serv. ad Verg. A. 3, 22: fine genus vestem ritu succincta Dianae, Ov. M. 10, 536: per aquam ferme genus tenus altam, Liv. 44, 40, 8 Drak. N. cr.: in ipsa genus utriusque commissura, knee-joint, Plin. 11, 45, 103, § 250: sedatis tibi doloribus genus, Fronto Ep. p. 134 Rom.: dolorem genus suscitare, id. ib. p. 138: ne quem in cursu capite aut cubito offendam aut genu, Plaut. Curc. 2, 3, 3: genu mehercule M. Antonium vidi, cum contente pro se ipse lege Varia diceret, terram tangere, Cic. Tusc. 2, 24, 57: genua inediā succidunt, Plaut. Curc. 2, 3, 30: dumque virent genua, Hor. Epod. 13, 4: genuum junctura, knee-joint, Ov. M. 2, 823: genuumque tumebat orbis, knee-pan, id. ib. 8, 809: ad genua accidere, Enn. ap. Non. 517, 16 (Com. Rel. v. 9 Vahl.): procidere, Sen. Contr. 7, 17, 12: ad genua se alicui submittere, Suet. Tib. 20; cf.: genua amplexus genibusque volutans Haerebat, Verg. A. 3, 607: atqui pol hodie non feres, ni genua confricantur, i. e. be clasped in earnest entreaty, Plaut. As. 3, 3, 80; so, fricare, ib. 88: nunc tibi amplectimur genua egentes opum, id. Rud. 1, 5, 16; cf.: exurgite a genibus, id. ib. v. 22: advolvi, Sall. Fragm. ap. Serv. Verg. A. 1, 311; Tac. A. 1, 13 fin.; 6, 49; 15, 71; for which: genibus se advolvere or advolvi, Liv. 8, 37 fin.; 28, 34, 4; Vell. 2, 80 fin.: nixi genibus ab senatu petierunt, ne, etc., Liv. 43, 2, 2: muta metu terram genibus summissa petebat, Lucr. 1, 92: corde et genibus tremit, Hor. C. 1, 23, 8: jus imperiumque Phraates Caesaris accepit genibus minor, i. e. kneeling, beseeching, id. Ep. 1, 12, 28; Vulg. Phil. 2, 10 saep.: genu ponere, to bow the knee, Curt. 4, 6, 28; so, alicui, id. 8, 7, 13: genu flectere, Hier. in. Eph. 3, 14: inflexo genu adorare aliquem, Sen. Herc. Fur. 410: nixi genibus, on bended knees, Liv. 43, 2, 2: per tua genua te opsecro, Plaut. Curc. 5, 2, 31: genua incerare deorum, i. e. to attach to the statues of the gods wax tablets with prayers written on them, Juv. 10, 55.
  2. II. Transf., of plants, a knot, joint, usually called geniculum: a genibus (ferulae) exeuntia folia, Plin. 13, 22, 42, § 123.

gigno, gĕnŭi, gĕnĭtum, 3 (archaic primary form of the pres. gĕno, ĕre: genit, Varr. R. R. 2, 2, 19: genunt, Varr. ap. Prisc. p. 898 P.: genat, Varr. R. R. 1, 31, 4: genitur, Auct. ap. Cic. Inv. 2, 42, 122; Cic. de Or. 2, 32, 141: genuntur, Varr. R. R. 2, 6, 3: genamur, Censor. 3, 1; inf. pass. geni, Lucr. 3, 797; gen. gerund. genendi, Varr. R. R. 1, 40, 1: genendo, Censor. 3, 1; Arn. 4, 21; inf. pres. pass. gignier, Lucr. 3, 623; 6, 246; 807), v. a. [root gen-; Sanscr. ǵan-, ǵanami, beget; gātis, birth; Gr. γεν- in γίγνομαι, γένος, γυνή; Lat. genus, genius, gener, gens; also nascor (gn-; cf. gnatus), natura; cf. γάμος, γαμβρός (v. Curt. Gr. Etym. 536); gigno for gigeno, redupl. like γίγνομαι], to beget, bear, bring forth, produce; in pass., to be born, to spring, arise, proceed; of animate and inanimate subjects and objects (syn.: creo, genero, pario).

  1. I. Lit.: Saturno, quem Coelus genuit, Enn. ap. Non. 197, 9 (Ann. v. 27 Vahl.): sextus (Hercules) hic ex Alcumena, quem Juppiter genuit, Cic. N. D. 3, 16, 42: nec Hecubam causam interitus fuisse Trojanis, quod Alexandrum genuerit, nec Tyndareum Agamemnoni, quod Clytaemnestram, id. Fat. 15, 34: quaecumque animal pariunt, in capita gignunt, bring forth their young with the head foremost, Plin. 10, 64, 84, § 183. So of the human mother (mostly post-Aug.): idcirco, inquit Lacaena, genueram (filium), Cic. Tusc. 1, 42, 102: e septem liberis, quos ipsa genuisset, unum superesse, Curt. 10, 5, 23: rectius Lolliam induci, quando nullos liberos genuisset, Tac. A. 12, 2 init.; Val. Max. 7, 7, 4; so, ex aliquo, Curt. 8, 3, 3; Tac. A. 12, 3: pisces ova cum genuerunt, relinquunt, Cic. N. D. 2, 51, 129: ova, Plin. 11, 37, 80, § 204: omnia quae terra gignat (shortly before, pariat), Cic. N. D. 1, 2, 4; cf. id. Fin. 5, 11, 33: o Romule, Romule die, Qualem te patriae custodem di genuerunt! Enn. ap. Cic. Rep. 1, 41, 64 (Ann. v. 116 Vahl.); cf.: ut idem deus urbem hanc gentibus, vos huic urbi genuisse videatur, Cic. Phil. 14, 12, 32: ita ut plurimum (aurum) Asturia gignat, Plin. 33. 4, 21, § 78: India eos (beryllos) gignit, id. 37, 5, 20, § 76: ad majora quaedam natura nos genuit et conformavit, Cic. Fin. 1, 7, 23: deus animum ex sua mente et divinitate genuit, id. Univ. 8.
    Pass., usu. with abl., of either or both parents: Meri bellatores gignuntur, Plaut. Mil. 4, 2, 85: nuper erat genitus, Ov. M. 10, 522: qui antecedente anno genitum eum scribant, Suet. Tib. 5: septimo mense geniti, Plin. 11, 37, 59, § 158: pellice genitus, Liv. 40, 9, 2; Suet. Aug. 17: Jove genitus, Curt. 8, 10, 1; 9, 8, 22: juvenes eadem matre geniti, id. 6, 14, 4; Liv. 1, 3, 3; Suet. Aug. 17; id. Tib. 7; id. Ner. 5 fin.: genitum fratre adoptaverat, Plin. Ep. 8, 18, 2.
    Also with de, ab, ex: De quo Remulusque feroxque Acrota sunt geniti, Ov. M. 14, 617: genitus de sanguine, id. ib. 1, 748; id. H. 16, 117: de Jove, Gell. 13, 1, 3 (cf. Cic. Rep. 2, 19, 34): filium ab eo genitum nominare, Just. 12, 7, 10; but: a se (= ex se) genitum esse Vitellium, Tac. H. 3, 64: puer ex ea genitus, Curt. 8, 10, 36: (vacca) e terra genita, Ov. M. 1, 615: dis genite et geniture deos, Verg. A. 9, 642: dis genitus, Quint. 1, 10, 9: adolescentis in omnium virtutum exempla geniti, Vell. 2, 116, 2: quae in terris gignantur, ad usum hominum omnia creari, Cic. Off. 1, 7, 22: nec enim id esset principium, quod gigneretur aliunde, id. Rep. 6, 25: ubi tus gignitur, Plaut. Trin. 4, 2, 89: Corycium nemus, ubi crocum gignitur, Curt. 3, 4 fin.
    Poet. with inf.: omne potens animal leti genitumque nocere, Luc. 6, 485.
    Absol.: ut in gignendo, in educando perfacile appareat, Cic. Fin. 2, 33, 109: hae (mulieres), quae gignunt, imbecillos edunt, Cels. 2, 1 med.
  2. II. Trop., to produce, occasion, cause: multa nobis blandimenta natura ipsa genuit, Cic. Cael. 17, 41: haec ipsa virtus amicitiam et gignit et continet, id. Lael. 6, 20: ludus genuit trepidum certamen et iram, Ira truces inimicitias et funebre bellum, Hor. Ep. 1, 19, 48: qui genuit in hac urbe dicendi copiam, Cic. Brut. 73, 255: praeceptiones, Auct. Her. 4, 3, 5: probationes, Quint. 5, 1, 1: mel gignit insaniam, Plin. 21, 13, 45, § 177; cf.: baccharis odor somnum gignit, id. 21, 19, 77, § 132: alium sitim gignit, id. 20, 6, 23, § 57.
    In pass., to be born, to spring, arise, proceed: cum ipse (Cato) sui generis initium ac nominis ab se gigni et propagari vellet, Cic. Verr. 2, 5, 70, § 180: ex hac maxima libertate tyrannis gignitur et illa injustissima et durissima servitus, id. Rep. 1, 44: et aegritudines et metus et reliquae perturbationes omnes gignuntur ex ea (intemperantia), id. Tusc. 4, 9, 22: Plato eas (ἰδέας) gigni negat et ait semper esse, id. Or. 3, 10: ipsi autem intelligamus natura gigni sensum diligendi et benevolentiae caritatem, id. Lael. 9, 32: odia etiam gigni sempiterna (opp. exstingui familiaritates), id. ib. 10, 35: in animorum permotione gignenda, id. de Or. 3, 30, 118: de gignenda et comparanda sapientia, Gell. 13, 8, 1.
    Hence, gignentĭa, ĭum, n. (fruit-bearing), organic bodies, things that grow, as plants, trees, etc.: loca nuda gignentium, Sall. J. 79, 6: ilex aucta in altitudinem, quo cuncta gignentium natura fert, id. ib. 93, 4: animam animantium omnium non corpoream esseomniumque gignentium esse seniorem, App. Dogm. Plat. p. 193; opp. animalia, Lact. de Ira Dei, 1, 13.