Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

in-clāmo, āvi, ātum, 1, v. a. and n.

  1. I. To cry out to, to call upon, in a good or bad sense.
    1. A. In a good sense (class.), to call upon for assistance, to invoke.
          1. (α) With acc.: comitem suum inclamavit, Cic. Inv. 2, 4, 14: Fulvium Taurea nomine inclamavit, Liv. 26, 15, 11: delphinus inclamatus a puero, Plin. 9, 8, 8, § 25: nomen alicujus, Cael. ap. Quint. 4, 2, 124.
          2. (β) Absol.: ita te para, ut, si inclamaro, advoles, call out, Cic. Att. 2, 18 fin.; cf. id. ib. 2, 20, 5: nemo inclamavit patronorum, id. de Or. 1, 53 fin.: quasi inclamaret aut testaretur locutus est, Quint. 11, 3, 172.
    2. B. In a bad sense, to call out against, exclaim against, rebuke, scold, revile, abuse (mostly ante-class. and post-Aug.; perh. not in Cic.): inclamare conviciis et maledictis insectari, Paul. ex Fest. p. 108 Müll.: nolito acriter Eum inclamare, Plaut. Cist. 1, 1, 111: aliquem, id. Mil. 4, 2, 44; id. Stich. 2, 2, 4; id. Truc. 3, 2, 4: in aliquem, to cry out aloud, Gell. 5, 9 fin.: contra aliquem voce quam maximā, Aur. Vict. Epit. 12 fin.; cf.: quo tu turpissime, magnā Inclamat voce, Hor. S. 1, 9, 76: pastorum unusinclamat alios, quid cessarent, cum, etc., loudly remonstrates, Liv. 10, 4, 8.
  2. II. To cry aloud, call out.
    With dat.: dum Albanus exercitus inclamat Curiatiis, uti opem ferant fratri, Liv. 1, 25, 9: timidae puellae, Ov. Am. 1, 7, 45.