Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

The word insanos could not be parsed. Trying a normal dictionary lookup:

No entries found. Showing closest matches:

in-sānābĭlis, e, adj., that cannot be cured or healed, incurable (class.).

  1. I. Lit.: morbus, Cic. Tusc. 5, 1, 3: vulnus, Col. 7, 5, 13: venenum, Plin. 7, 15, 13, § 64.
  2. II. Trop., irretrievable, without remedy, hopeless: contumeliae, Cic. Or. 26, 89: ingenium, Liv. 1, 28, 9: nihil insanabilius, id. 28, 25, 7: insanabili leto perire, Plin. 24, 17, 100, § 157: dolor, Quint. 6 prooem. § 6: caput insanabile tribus Anticyris, Hor. A. P. 300: scribendi cacoethes, Juv. 7, 51.
    Adv.: insānābĭlĭter, incurably, Cael. Aur. Tard. 5, 2, 45: aeger, Marcell. et Faust. ap. Libr. Prec. ad Imp. p. 19 Sirmond.

in-sanctus, a, um, adj., unholy: insanctus, ο μὴ ἅγιος, Gloss. Gr. Lat.

insānē, adv., v. insanus fin.

insānĭa, ae, f. [insanus],

  1. I. unsoundness of mind.
    1. A. As a disease, madness, insanity, Cels. 3, 18, 2 sqq.
    2. B. As a personal quality, madness, frenzy, folly, senselessness: nomen insaniae significat mentis aegrotationem et morbum, Cic. Tusc. 3, 4, 8: sanitatem animorum positam in tranquillitate quadam constantiaque censebant: his rebus mentem vacuam appellarunt insaniam, id. ib. 3, 4, 9: furorem esse rati sunt, mentis ad omnia caecitatem: quod cum majus esse videatur, quam insania, tamen ejusmodi est, ut furor in sapientem cadere possit, non possit insania, id. ib. 3, 4, 11: concupiscere aliquid ad insaniam, to madness, id. Verr. 2, 2, 35, § 87: favere alicui ad insaniam, Suet. Cal. 55: adigere ad insaniam, Ter. Ad. 1, 2, 31: scelerata belli, Verg. A. 7, 461: quae tanta insania, cives? id. ib. 2, 42: nudus agas, minus est insania turpis, Juv. 2, 71 al.
          1. (β) Plur.: hunc intem periae insaniaeque agitant senem, Plaut. Aul. 4, 4, 15: incideram in hominum pugnandi cupidorum insanias, Cic. Fam. 4, 1, 1.
  2. II. Trop.
    1. A. Madness, i. e. excess, extravagance in any thing: villarum, Cic. Q. Fr. 3, 1, 2, § 5: libidinum, id. Sull. 25, 70: ut appareret, quam ab sano initio res in hanc insaniam venerit, Liv 7, 2, 13: mensarum, Plin. 13, 15, 29, § 91.
    2. B. Of speech: orationis, Cic. Brut. 82, 284.
    3. C. Poetic enthusiasm, rapture, inspiration: auditis? an me ludit amabilis Insania? Hor. C. 3, 4, 6.

insānībĭlis, e, adj. [insanio], insane, raging: furor, Lact. 4, 19 dub.

insānĭo, īvi and ĭi, ītum (imperf.: insanibat, Ter. Phorm. 4, 3, 37), 4, v. n. [insanus], to be of unsound mind (syn.: furo, deliro, desipio).

  1. I. Lit.
    1. A. As a medic. t. t., to be mad, insane, of men, Cels. 3, 18, 66; 2, 7, 69 al.; of animals, Plin. 27, 11, 76, § 101.
    2. B. To be senseless, without reason, mad, insane: insanire ex amore, Plaut. Merc. 2, 2, 53: homo insanibat (for insaniebat), Ter. Phorm. 4, 3, 37: usque eo est commotus, ut insanire omnibus ac furere videretur, Cic. Verr. 2, 4, 18, § 39: insanire tibi videris, quod, etc., id. Fam. 9, 21, 1: nisi ego insanio, id. Att. 7, 10: ex injuria, Ter. Ad. 2, 1, 43; Liv. 7, 39: cum ratione, Ter. Eun. 1, 1, 18: certa ratione modoque, Hor. S. 2, 3, 271.
  2. II. Transf., to act like a madman, to rage, rave: quid opus fuit hoc, hospes, sumptu tanto, nostra gratia? Insanivisti hercle, Plaut. Mil. 3, 1, 160: amavi equidem olim in adulescentia: Verum ad hoc exemplum numquam ut nunc insanio, id. Merc. 2, 1, 40: insanire libet quoniam tibi, Verg. E. 3, 36: manu, i. e. in battle, Stat. Th. 3, 668.
    Of speech; dicendi genus. quodspecie libertatis insanit, Quint. 12, 10, 73.
    Of a rage for building, Auct. Her. 4, 50, 63.
          1. (β) With acc.: errorem. Hor. S. 2, 3, 63: sollemnia, id. Ep. 1, 1, 101: amores alicujus, to be madly in love with one, Prop. 2, 34, 25 (3, 32, 25 M.): hilarem insaniam insanire, Sen. Vit. Beat. 12.
          2. (γ) With in and acc.: in libertinas, Hor. S. 1, 2, 49.
          3. (δ) With abl.: qua me stultitia insanire putas? Hor. S. 2, 3, 302.
            (ε) Pass. impers.: insanitur a patre, Sen. Contr. 2, 9.

insānĭtas, ātis, f. [insanus], unsoundness, unhealthiness, disease: nomen insaniae significat mentis aegrotationem et morbum, id est insanitatem et aegrotum animum, Cic. Tusc. 3, 4, 8: sapientia sanitas sit animi, insipientia autem quasi insanitas quaedam, id. ib. 3, 5, 10; cf. Varr. ap. Non. 122, 28.

insānĭter, adv., v. insanus fin.

1. in-sānus, a, um, adj., unsound in mind.

  1. I. Lit., mad, insane (syn.: furiosus, fanaticus): quod idem contigit insanis, Cic. Ac. 2, 17, 52: si fecisset Juno maritum insanum, Juv. 6, 620.
  2. II. Transf., that acts like a madman, raging, raving, foolish, frantic.
    1. A. Ex stultis insanos facere, Ter. Eun. 2, 2, 23: acrior et insanior cupiditas, Cic. Verr. 2, 4, 18, § 39: insanissima concio, id. Mil. 17, 45: homo insanissimus, id. Rosc. Am. 12, 33: uter est insanior horum? Hor. S. 2, 3, 102.
      1. 2. Transf., of inanim. and abstr. things: caedis insana cupido, Verg. A. 9, 760: amor duri Martis, id. E. 10, 44: insano verba tonare foro, i. e. where there is a great bustle, Prop. 4 (5), 1, 134: omnis et insana semita nocte sonat, i. e. of women raving about, id. 4 (5), 8, 60: insani enses, Calp. Ecl. 1, 59: fluctus, Verg. E. 9, 43: venti, Tib. 2, 4, 9: vires Austri, Ov. M. 12, 510: insana Caprae sidera, Hor. C. 3, 7, 6.
    2. B. That causes madness (cf. "The insane root, that takes the reason prisoner," Shaks. Macb. 1, 3): laurum insanam vocant, quoniam si quid ex ea decerptum inferatur navibus, jurgia fiunt, donec abiciatur, Plin. 16, 44, 89, § 239: herba, that produces madness, Ser. Samm. 20: fames, that drives one to madness, Luc. 7, 413.
    3. C. Outrageous, monstrous, violent, extravagant, excessive: substructionum insanae moles, Cic. Mil. 31, 85: substructiones Capitolii insanae, Plin. 36, 14, 2, § 104: labor, Verg. A. 6, 135: trepidatio, Liv. 32, 17, 16: cum stupet insanis acies fulgoribus, Hor. S. 2, 2, 5: vites, that bear excessively, three times, Plin. 16, 27, 50, § 115; cf. adv., 3. insanum.
    4. D. Enthusiastic, enraptured, inspired: vates, Verg. A. 3, 443.
      Adv., in three forms.
      1. 1. insānē.
        1. a. Madly, insanely: amare, Plaut. Curc. 1, 3, 20.
          Comp.: in silvam non ligna feras insanius, Hor. S. 1, 10, 34.
          Sup.: insanissime desperare, Aug. Ep. 238.
        2. b. Outrageously, excessively: esuriens insane bene, Plaut. Mil. 1, 1, 24; cf. Varr. L. L. 7, § 86 Müll.
      2. 2. in-sānĭter, madly, violently, excessively: ludit nimium insaniter, Pomp. ap. Non. 509, 31; Prisc. p. 1010 P.
      3. 3. insānum, outrageously, vehemently, excessively: insanum malum = pessimum, Plaut. Trin. 3, 2, 47: porticus, insanum bona, id. Most. 3, 3, 5: magnum molior negotium, id. Bacch. 4, 5, 1: valde, id. Fragm. ap. Non. 127, 26.

2. Insāni montes, the insane mountains ( = τὰ μαινόμενα ὄρη), i. e. absurdly high, Weissenb. (acc. to others, the raging or stormy mountains), a range in the western part of Sardinia, Liv. 30, 39, 2; cf.: Sardiniam Gracchus arripuit. Nihil illi gentium feritas, Insanorumque, nam sic vocantur, immanitas montium profuere, Flor. 2, 6, 35; Claud. B. Gild. 513.