Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

insĭdĕo, sēdi, sessum, 2, v. n. and a. [in-sedeo], to sit in or upon any thing; mostly with dat. (class.).

  1. I. Neutr.
    1. A. Lit.: equo, Liv. 7, 6, 5: curru insidens, Sen. Med. 29: solo, Suet. Aug. 82.
      1. 2. To settle: ubi Lydia quondam jugis insedit Etruscis, Verg. A. 8, 479.
    2. B. Trop., to be seated, fixed, or stamped in, to adhere to: cum in locis semen insedit, Cic. N. D. 2, 51, 128: longus morbus, cum penitus insedit, when it has become deeply seated, Cels. 3, 1: insidens capulo manus, i. e. keeping firm hold of the handle, Tac. A. 2, 21: nihil quisquam unquam, me audiente, egit orator, quod non in memoria mea penitus insederit, remained thoroughly fixed in my mind, Cic. de Or. 2, 28, 122: insidebat in ejus mente species eloquentiae, was firmly stamped on his mind, id. Or. 5, 18: voluptas, quae penitus in omni sensu implicata insidet, id. Leg. 1, 17, 47: cum hic fervor concitatioque animi inveteraverit, et tamquam in venis medullisque insederit, has firmly seated itself, id. Tusc. 4, 10, 24.
  2. II. Act., to sit or be situated upon, stand upon, take place upon, occupy.
    1. A. Lit.: currum, Varr. L. L. 5, 22: Joppe insidet collem, Plin. 5, 13, 14, § 69.
    2. B. Transf., to take possession of a place, to hold, occupy: locum, Liv. 21, 54, 3: juga, Tac. A. 2, 16: militibus arcem, Liv. 26, 44, 2: insidere vias examina infantium solebant, Plin. Pan. 26, 1: Aventinum, Liv. 9, 34, 3; 3, 50, 13; Sall. H. Fragm. 1, 9 Dietsch: medium mare, Flor. 4, 8, 2: arcem Capitolii, id. 3, 21, 7: ea loca, inhabit, Tac. A. 12, 62.
      Pass.: viaeque omnes hostium praesidiis insidentur, Liv. 25, 13, 2: saltus circa insessus ab hoste, id. 7, 34, 1: per montes praesidiis nostris insessos, Tac. A. 13, 9: insessus iterum Alpibus, id. H. 3, 1: insessum diris avibus Capitolium, occupied as a perch, id. A. 12, 43.

in-sīdo, sēdi (perf. insidi, Amm. 28, 6, 4), sessum, 3, v. n. and a., to sit down in or on, to settle on; constr. with dat. (poet. and post-Aug.).

  1. I. Lit.
    1. A. In gen.: apes floribus insidunt, Verg. A. 6, 708: inscia Dido, Insidat quantus miserae deus, id. ib. 1, 719; volucres metuunt insidere ramis, Luc. 3, 407.
      With acc.: locum, Stat. Th. 2, 151: apex insiditur astris, id. ib. 2, 36: littera "i" sibi insidit, coniicit enim est ab illo jacit, coalesces, Quint. 1, 4, 11: digitos membris, sink into, Ov. M. 10, 257.
    2. B. In partic., to occupy, keep possession of a place.
          1. (α) With dat.: iniquis silvis, Verg. A. 11, 531.
          2. (β) With acc.: tumulos, Liv. 8, 24: Aventinum, id. 9, 34: viam, id. 21, 34: arcem, id. 26, 44: collem, Flor. 3, 23: ad itinera insidenda, Liv. 24, 31: fauces, id. 35, 11: saltus ab hoste insessus, id. 7, 34: montes insessi, Tac. A. 13, 39: quo jugum melius aptum cervicibus insidat, may sit more closely on, Col. 2, 22, 2.
  2. II. Trop., to be fixed, remain, be rooted in, adhere to: in memoria, Cic. de Or. 2, 28: insedit in animo oratio, id. Tusc. 2, 4: tibi insedisset suspicio, id. Mil. 25: macula insedit in nomine, id. de Imp. Pomp. 3: dum illa verba memoriae insidant, settle, i. e. remain fixed or rooted in the memory, Quint. 10, 7, 2.