Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

jurgĭum, i, n. [jurgo],

  1. I. a quarrel, strife, dispute, altercation, contention (class.): jurgio tandem uxorem abegi ab janua, Plaut. Men. 1, 2, 18; 5, 2, 21: jam jurgio enicabit, si intro rediero, id. Merc. 3, 2, 14: benevolorum concertatio, non lis inimicorum, jurgium dicitur, Cic. Rep. 4, 8, 8 (ap. Non. p. 430): in jurgio respondere, Cic. de Sen. 3, 8: optimum quemque jurgio lacessere, Tac. A. 14, 40: quempiam jurgio invadere, id. H. 2, 53: petulantibus jurgiis illudere, id. ib. 3, 32: jurgia jactare, to quarrel, Verg. A. 10, 95: tecum jurgia nectere, engage in mutual strife, Ov. Am. 2, 2, 35: per jurgia dicere aliquid, in the heat of a dispute, id. Tr. 5, 11, 1: jurgia prima sonare incipiunt, Juv. 15, 51: alterna jurgia, id. 6, 268: facere, Plin. 16, 44, 89, § 239: erumpere in jurgia, to break out into railing, Just. 10, 2, 5: jurgio aliquem corripere, Suet. Galb. 5: inter Helvidium et Eprium acre jurgium, Tac. H. 4, 6: vixit cum uxore sine jurgio, without a quarrel, Plin. Ep. 8, 5, 1.
  2. II. Law t. t. A legal dispute, a separation between husband and wife (cf. divortium): quod si non divortium sed jurgium fuit, dos ejusdem matrimonii manebit, Dig. 23, 3, 31.