Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

laudātus, a, am, Part. and P. a., from laudo.

laudo, āvi, ātum, 1, v. a. [laus], to praise, laud, commend, extol, eulogize, approve (cf.: celebro, praed co).

  1. I. Lit.
    1. A. In gen.: omnes mortales sese laudarier optant, Enn. ap. Aug. Trin. 13, 6 (Ann. v. 551 Vahl.): coram in os te laudare, to praise to one’s face, Ter. Ad. 2, 4, 5; cf.: in faciem, Lact. 3, 14, 7: vituperare improbos asperius, laudare bonos ornatius, Cic. de Or. 2, 9, 35: et efferre aliquid, id. ib. 2, 75, 304: rationem, id. Fam. 5, 20, 4: sententiam alicujus, id. Sest. 34, 74: laudantur exquisitissimis verbis legiones, id. Phil. 4, 3, 6: legem ipsam, id. Leg. 3, 1, 2: magnifice, id. Brut. 73, 254: agricolam laudat juris peritus, praises him as happy, extols his happiness, Hor. S. 1, 1, 9; so, diversa sequentes, id. ib. 1, 1, 3; 109: volucrem laudamus equum, praise as swift, i. e. for swiftness, Juv. 8, 57: laudatur dis aequa potestas, id. 4, 71.
      Part. as subst.: prava laudantium sermo, Sen. Ep. 123, 9.
      Pass. with dat.: numquam praestantibus viris laudata est in una sententia perpetua permansio, Cic. Fam. 1, 9, 21: Germanicus cunctis laudatus, by all, Tac. A. 4, 57 fin.: herba laudata Eratostheni, Plin. 22, 22, 43, § 86: laudataque quondam ora Jovi, Ov. M. 2, 480.
          1. * (β) Poet., with object.-gen.: laudabat leti juvenem, pronounced him happy on account of his death, Sil. 4, 260.
          2. (γ) With in and abl.: in quo tuum consilium nemo potest non maxime laudare, Cic. Fam. 4, 7, 2: juvenes laudari in bonis gaudent, Quint. 5, 12, 22: scriptores iamborum saepe in illis laudantur, id. 10, 1, 9.
          3. (δ) Pass. with inf. (poet.): extinxisse nefas Laudabor, Verg. A. 2, 585.
            (ε) With quod: quod viris fortibus honos habitus est, laudo, Cic. Rosc. Am. 47, 137: laudat Africanum Panaetius, quod fuerit abstinens, id. Off. 2, 22, 76: jamne igitur laudas, quod de sapientibus alter Ridebat, etc., Juv. 10, 28: non laudans, quod non in melius, sed in deterius, convenitis, Vulg. 1 Cor. 11, 17.
            (ζ) With quoniam: utrumque laudemus, quoniam per illos ne haec quidem genera laude caruerunt, Cic. Brut. 30, 116.
            (η) With cum (very rare): te quidem, cum isto animo es, satis laudare non possum, Cic. Mil. 36, 99: jam id ipsum consul laudare, cum initiatam se (Hispala) non infitiaretur, Liv. 39, 12, 7.
            (θ) With si: consilium laudo artificis, si munere tanto Praecipuam in tabulis ceram senis abstulit orbi, Juv. 4, 18.
    2. B. In partic.
      1. 1. To pronounce a funeral oration over a person: quem cum supremo ejus die Maximus laudaret, Cic. Mur. 36, 75; id. Q. Fr. 3, 8, 5.
      2. 2. In medicine, to recommend as a remedy: apri cerebrum contra serpentes laudatur, Plin. 28, 10, 42, § 152; 29, 3, 12, § 54.
      3. 3. To praise, compliment, i. e. dismiss with a compliment, leave, turn from (poet.): laudato ingentia rura, Exiguum colito, Verg. G. 2, 412: cf.: probitas laudatur et alget, Juv. 1, 74
  2. II. Transf., to adduce, name, quote, cite a person as any thing: laudare significat priscā linguā nominare appellareque, Gell. 2, 6, 16; cf.: laudare ponebatur apud antiquos pro nominare, Paul. ex Fest. p. 118 Müll.: id ut scias, Jovem supremum testem laudo, Plaut. Capt. 2, 3, 66: quem rerum Romanarum auctorem laudare possum religiosissimum, Cic. Brut. 11, 44: auctores, id. de Or. 3, 18, 68; cf.: ut auctoribus laudandis ineptiarum crimen effugiam, id. ib. 3, 49, 187: auctore laudato, Cod. 8, 45, 7.
    Hence, laudātus, a, um, P. a., extolled, praiseworthy, esteemed, excellent: laudari a laudato viro, Cic. Fam. 5, 12, 7; Naev. ap. Cic. Fam. 15, 6, 1: omnium laudatarum artium procreatrix, Cic. de Or. 1, 3, 9: hunc ubi laudatos jactantem in sanguine vultus videt, Ov. M. 5, 59: olus laudatum in cibis, Plin. 22, 22, 33, § 74.
    Comp.: saccharon et Arabia fert, sed laudatius India, Plin. 12, 8, 17, § 32.
    Sup.: laudatissimus caseus, Plin. 11, 42, 97, § 241: virgo laudatissima formae dote, Ov. M. 9, 715.
    Hence, adv.: laudātē, laudably, admirably: regias domos laudatissime ebore adornans, Plin. 36, 6, 5, § 46 (al. lautissime).