Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

mŏdŏ (scanned mŏdō, Plaut. Ps. 2, 3, 23; Lucr. 2, 11, 35; Cic. poët. N. D. 2, 42, 107; v. Corss. Ausspr. 2, p. 480; Lachm. ad Lucr. 2, p. 140), adv. [orig. abl. of modus, q. v.].

  1. I. Qs., by measure, expressing, like tantum, a restriction of the idea, only, merely, but.
    1. A. In gen.
      1. 1. Affirmatively: ter sub armis malim vitam cernere, Quam semel modo parere, even once, Enn. ap. Varr. L. L. 6, § 81 Müll. (Trag. v. 298 Vahl.): semel modo, only once, Plaut. Poen. 1, 3, 30: uni modo gessi morem, id. Most. 1, 3, 43: hoc autem si ita sit, ut unum modo sensibus falsum videatur, etc., Cic. Ac. 2, 32, 101; cf.: quorum genera plura sunt: hi unum modo quale sit suspicantur, id. Or. 9, 28: nec audiendi quidam, qui tres modo primas esse partes volunt, Quint. 3, 3, 4: paulum modo, Cic. Fam. 1, 5, b, 2; Varr. ap. Gell. 13, 15: perpauxillum modo, Plaut. Capt. 1, 2, 74; cf.: manus erat nulla, quae parvam modo causam timoris afferret, Caes. B. G. 6, 35, 3: quae pacisci modo scis, sed quod pacta es, non scis solvere, Plaut. Ps. 1, 2, 88: ad ornandam modo, non augendam orationem assumuntur, Quint. 8, 6, 39; cf. Cic. Inv. 2, 23, 69: solere modo non etiam oportere, id. Off. 3, 4, 18: doctrina ac litterae secundis rebus delectationem modo habere videbantur, nunc vero etiam salutem, id. Fam. 6, 12, 5: circi modo spectaculum fuerat, Liv. 7, 2: modo facito ut illam serves, only see that, etc., Ter. Ad. 5, 3, 59: modo fac, ne quid aliud cures, etc., Cic. Fam. 16, 11, 1: aetatem velim servire, Libanum ut conveniam modo, if I can only, Plaut. As. 2, 2, 8: modo ut tacere possis, Ter. Phorm. 1, 2, 9; cf.: concede, ut impune emerit, modo ut bonā ratione emerit, if but. provided that, Cic. Verr. 2, 4, 5, § 10: modo ut haec nobis loca tenere liceat, id. Fam. 14, 14, 1.
        For the expressions dummodo, solummodo, and tantummodo, v. dum, solum, and tantum.
      2. 2. Negatively: non modosed (verum) etiam (et, or simply sed), not only … but also: ut non modo secunda sperare debeas, sed etiam adversa fortissimo animo ferre, Cic. Fam. 6, 13, 5: non modo agendo, verum etiam cogitando, id. Cael. 19, 45: illum non modo favisse, sed et, etc., id. Att. 11, 9, 2: non modo falsum id esse, sed hoc verissimum, id. Rep. 2, 44, 71.
        As to these expressions, and also respecting the omission of a second non in the latter clause, v. under sed and non.
    2. B. In partic., in restrictive clauses, for ullo or aliquo modo, in any way or degree, at all, only, even: servus est nemo, qui modo tolerabili conditione sit servitutis, qui, etc., who is in any tolerable condition, Cic. Cat. 4, 8, 16; cf.: quamquam quis ignorat, qui modo umquam mediocriter res istas scire curavit, quin, etc., id. Fl. 27, 64; and: quis est omnium, qui modo cum Musis habeat aliquod commercium, qui? etc., id. Tusc. 5, 23, 66: nemo aliter philosophus sensit, in quo modo esset auctoritas, id. Div. 1, 39, 86; cf.: servitus, honorifica modo, Brut. ap. Cic. ad Brut. 1, 17, 4: tum quam plurimis modo dignis, se utilem praebent, be they but worthy, Cic. Off. 1, 26, 92: bonis virisfaciendum est, modo pro facultatibus, id. ib. 2, 17, 58: decerne, modo recte, id. Rosc. Am. 48, 138: itaque veniam, quo vocas, modo adjutore te, id. Att. 16, 13, a, 1: atque utinam posset aliquā ratione hoc crimen quamvis falsa, modo humana atque usitata defendere, if only, id. Verr. 2, 3, 97, § 224.
        1. b. Si modo, if only (freq.): tu si modo es Romae: vix enim puto, sin es, hoc vehementer animadvertas velim, Cic. Att. 5, 8, 2: tute scis (si modo meministi) me tibi tum dixisse, etc., id. ib. 12, 18, 2: fortasse vici, si modo permansero, id. ib. 12, 44, 3.
          Poet. with subj.: si modo sola queant saxa tenere fidem, Prop. 1, 18, 4.
        2. c. Poet. and in jurid. Latin, modo si, for dummodo, if only, provided that: persequar inferius, modo si licet ordine ferri, Ov. Tr. 2, 263: modo si ejus nomine opus fiat, Dig. 39, 1, 18; 26, 2, 28; 19, 2, 19, § 10.
        3. d. As a conjunction with subj., for dummodo, if only, provided that (freq. and class.): quos valetudo modo bona sit, tenuitas ipsa delectat, Cic. Brut. 16, 64; id. Or. 9, 28: manent ingenia senibus, modo permaneat studium et industria, id. Sen. 7, 22; Quint. 10, 1, 131: modo Juppiter adsit, Tertia lux classem Cretaeis sistet in oris, Verg. A. 3, 116.
          So, modo ne for dummodo ne, if only not, provided that not: quae de Sicinio audīsti, ea mihi probantur: modo ne illa exceptio in aliquem incurrat bene de nobis meritum, Cic. Att. 5, 4, 3: si quis est paulo ad voluptates propensior, modo ne sit ex pecudum genere, etc., id. Off. 1, 30, 105; id. Ac. 2, 43, 132.
      1. 2. Modo non, like the Gr. μόνον οὐχί, all but, almost, nearly, = propemodum (ante- and post-class.): modo non montes auri pollicens, Ter. Phorm. 1, 2, 17 Don.: favet Fabi gloriae, quae modo non suā contumeliā splendeat, Liv. 10, 24, 11: pictor equum venientem, modo non vivum, comprehenderat, Val. Max. 8, 11, ext. 7: modo non reclamante publico vigore, Amm. 14, 7, 1; 16, 12, 16; 21, 14, 1; 22, 6, 2 al.
      2. 3. In colloq. lang. with imperatives, just, now, only: sequere hac modo, Plaut. Men. 4, 1, 4: sedete hic modo, id. Rud. 3, 3, 29: propera modo, id. Men. 1, 4, 32: vide modo, Cic. Div. in Caecil. 14, 46: ignem scrutare modo, inquam, Hor. S. 2, 3, 276.
        Indignantly: quin tu i modo, begone now, Plaut. Trin. 2, 4, 182; so, i modo, id. Stich. 3, 2, 23: tace modo, be still now, id. As. 5, 2, 19.
        With tu or vos (poet. and post-class.): tu modo, dum licet, hunc fructum ne desere vitae, Prop. 2, 15, 49; Verg. G. 3, 73: tu modo posce deos veniam, id. A. 4, 50: vos modo, inquit, parcite, Phaedr. 2, 8, 8; Curt. 9, 6, 24; 9, 2, 25.
  2. II. With specifications of time, like Gr. ἄρτι (reaching to the full measure of the time, fully).
    1. A. In gen.
      1. 1. Of the pressent time, just now, just (ante-class. and poet.): quid? ego modo huic frater factus, dum intro eo atque exeo? just now? Plaut. Ep. 5, 1, 43: modo dolores, meatu, occipiunt, Ter. Ad. 3, 1, 2 (evidenter hic modo temporis praesentis adverbium est, Don.): advenis modo, id. Hec. 3, 5, 8 Don.: devoravi nomen imprudens modo, Plaut. Trin. 4, 2, 63: jam modo nunc possum contentus vivere parvo, Tib. 1, 1, 25; cf.: peccare fuisset Ante satis, penitus modo nunc genus omne perosos Femineum, Verg. A. 9, 141.
      2. 2. Of time just passed, just now, but this moment, a little while ago, lately (class.): nuper homines nobiles hujusmodi, judices, et quid dico nuper? immo vero modo ac plane paulo ante vidimus, qui, etc., Cic. Verr. 2, 4, 3, § 7: Al. Ita uti dudum dixeras? Am. Dudum? quam dudum istuc factum est? Al. Temptas: jam dudum, pridem, modo, Plaut. Am. 2, 2, 60: Ph. Quando? Do. Hodie. Ph. Quamdudum? Do. Modo, Ter. Eun. 4, 4, 30: sum illi villae amicior modo factus, Cic. Leg. 2, 2, 4: quaeras putemne talem esse deorum naturam, qualis modo a te sit exposita, id. N. D. 1, 21, 57: declaravit id modo temeritas C. Caesaris, id. Off. 1, 8, 26: modo hoc malum in rem publicam invasit, id. ib. 2, 21, 75: si hodie bella sint, quale Gallicum modo (i. e. twenty-two years earlier), Liv. 6, 40, 17; cf. id. 22, 14, 13; Cic. Div. 1, 44, 99.
        Opp. to nunc: qui nunc primum te advenisse dicas, modo qui hinc abieris, Plaut. Am. 2, 2, 63: in quā urbe modo gratiā, auctoritate, gloriā floruimus, in nunc iis quidem omnibus caremus, Cic. Fam. 4, 13, 2; id. Mur. 40, 86; 41, 88; Prop. 1, 18, 7.
        With tunc, Tac. A. 2, 75.
      3. 3. Of time just to come, immediately, directly, in a moment (rare, and perh. not in Cic.): domum modo ibo, Ter. And. 3, 4, 15; Liv. 26, 15: Artabanus tardari metu, modo cupidine vindictae inardescere, Tac. A. 6, 32; 4, 50.
    2. B. In partic.
      1. 1. Modomodo, now … now, at one moment … at another, sometimes … sometimes (class.): modo ait, modo negat, sometimes he says Yes, and sometimes No, Ter. Eun. 4, 4, 46: Cotta meus modo hoc, modo illud, Cic. N. D. 1, 18, 47; id. Div. 2, 44, 93: modo his, modo illis ex partibus, id. N. D. 2, 19, 49: o Academiam volaticam et sui similem, modo huc, modo illuc! id. Att. 13, 25, 3: citus modo, modo tardus incessus, Sall. C. 15, 5: laetos modo, modo pavidos animadverteres, id. J. 60, 4: nebulonem modo, modo nugatorem appellat, Liv. 38, 56.
        Instead of modomodo, we sometimes find: nuncmodo: nunc quereretur eundem accusatorem ac judicem esse, modo vitam sibi eripi, etc., Liv. 8, 32, 9.
        Again, instead of the second modo (esp. in poets and in post-Aug. prose writers), we find: nunc aliquando, interdum, nonnumquam, saepe, rursus.
        So, modonunc, Ov. M. 13, 922; id. F. 4, 643; id. Tr. 1, 2, 27: modo ut reciperet imperium, nunc ut legatione fungeretur, Tac. H. 2, 51: modoaliquando, id. A. 1, 81; 6, 35; 11, 34; 16, 10; id. H. 2, 74: modointerdum, Sall. J. 42, 1; 55, 9; 62, 9 Kritz.; 74, 1; Hor. S. 1, 9, 9 et saep.: modononnumquam, Suet. Tib. 66; id. Claud. 15; id. Calig. 52: modosaepe, Hor. S. 1, 10, 11: modomodosaepe, Sall. J. 45, 2; Tac. H. 4, 84: modorursus, Prop. 1, 3, 41.
      2. 2. Modotum (deinde, postea, etc.), at first … then, at one timeat another: sol modo accedens, tum autem recedens, Cic. N. D. 2, 40, 102: (Xenophon) facit Socratem disputantemet modo unum, tum autem plures deos, id. ib. 1, 12, 31: et modo mundum, tum mentem divinam esse putat, id. ib. 1, 13, 34; cf.: modo (Theophrastus) menti divinum tribuit principatum, modo caelo, tum autem signis sideribusque caelestibus, id. ib. 1, 13, 35: et forte in eo loco grandis ilex coaluerat inter saxa paulum modo prona, deinde flexa, etc., Sall. J. 93, 4: modopaulo post, Val. Max. 7, 4, 5: modomodopostremum, Tac. H. 4, 46: quid agerent, modo timentes, vicissim contemnentes religiones, Cic. Leg. 2, 17, 43.

mŏdus, i, m. [root med-, measure, weigh; Gr. μέδομαι, μέδοντες, μήστωρ, μέδιμνος; cf.: modius, modestus, moderor], a measure with which, or according to which, any thing is measured, its size, length, circumference, quantity (freq. and class.).

  1. I. Lit.
    1. A. In gen.: modi, quibus metirentur rura, Varr. R. R. 1, 10, 1: is modus acnua Latine appellatur, id. ib. 1, 10, 2: filio agri reliquit ei non magnum modum, Plaut. Aul. prol. 13: hoc erat in votis, modus agri non ita magnus, Hor. S. 2, 6, 1: de modo agri scripsit, Cic. Att. 13, 33, 2: de modo agri (actio), cum a venditore emptor deceptus est, Paul. Sent. 1, 19, 1: modus hic agri nostro non sufficit horto, Juv. 14, 172: modus altitudinis et latitudinis (sulcorum), Col. 11, 3, 4: collis modum jugeri continens, Col. Arbor. 1, 6: ut omnium par modus sit, Cels. 3, 27; cf. Col. 12, 23: falsus, false measure, Dig. 11, 6: magnus legionum, Vell. 2, 73, 2: hic mihi conteritur vitae modus, measure or term of life, Prop. 1, 7, 9.
    2. B. In partic.
      1. 1. Pregn., a proper measure, due measure: in modo fundi non animadverso lapsi sunt multi, Varr. R. R. 1, 11: suus cuique (rei) modus est, Cic. Or. 22, 73: ordine et modo, id. Off. 1, 5, 14: modum alicujus rei habere, to observe measure in a thing, not exceed the bounds of moderation, id. Verr. 2, 2, 59, § 144: vox quasi extra modum absona, beyond measure, immoderately, id. de Or. 3, 11, 41: cum lacus praeter modum crevisset, id. Div. 1, 44, 100: ii sine dubio fidem et modum transeunt, id. Off. 1, 29, 102: supra modum in servos suos saevire, Gai. Inst. 1, 53: sine modo modestiāque, without measure, without moderation, Sall. J. 41, 9: sine modo ac modestia agi, Liv. 26, 48, 11.
      2. 2. The measure of tones, measure, rhythm, melody, harmony, time; in poetry, measure, metre, mode: vocum, Cic. Div. 2, 3, 9: musici, Quint. 1, 10, 14: lyrici, Ov. H. 15, 6: fidibus Latinis Thebanos aptare modos, Hor. Ep. 1, 3, 12: Bacchico exsultas (i. e. exsultans) modo, Enn. ap. Charis. p. 214 P. (Trag. v. 152 Vahl.): flebilibus modis concinere, Cic. Tusc. 1, 44, 106: saltare ad tibicinis modos, to the music or sound of the flute, Liv. 7, 2: nectere canoris Eloquium vocale modis, Juv. 7, 19.
        Fig.: verae numerosque modosque ediscere vitae, moral harmonies, Hor. Ep. 2, 2, 144.
  2. II. Transf.
    1. A. A measure which is not to be exceeded, a bound, limit, end, restriction, etc.: modus muliebris nullust, neque umquam lavando et fricando modum scimus facere, Plaut. Poen. 1, 2, 21: quis modus tibi tandem exilio eveniet, id. Merc. 3, 4, 67: modum aliquem et finem orationi facere, to set bounds to, Cic. Verr. 2, 2, 48, § 118: ludendi est quidem modus retinendus, id. Off. 1, 29, 104: imponere alicui, Liv. 4, 24, 4: cum modum irae nullum faceret, id. 4, 50, 4: modum transire, Cic. Tusc. 4, 17, 4: cupidinibus statuat natura modum quem, Hor. S. 1, 2, 111: inimicitiarum modum facere, Cic. Sull. 17, 48: modum statuarum haberi nullum placet, id. Verr. 2, 2, 59, § 144: qui rebus infinitis modum constituant, id. Fin. 1, 1, 2: constituere, id. Verr. 2, 2, 59, § 145: modus vitae, τοῦ βίου τέλος, Prop. 1, 7, 9.
      With gen. gerund.: modum lugendi aliquando facere, to make an end of mourning, Cic. Fam. 5, 16, 6.
      Poet. with inf.: nam quis erit saevire modus? Stat. Th. 12, 573; cf. the foll.
    2. B. A way, manner, mode, method: modus est, in quo quem ad modum, et quo animo factum sit, quaeritur, Ejus partes sunt prudentia, et imprudentia, Cic. Inv. 1, 27, 41: nullum modum esse hominis occidendi quo ille non aliquot occiderit, id. Rosc. Am. 35, 100: nec enim semper (hae partes) tractantur uno modo, id. Or. 35, 122: vitae, way of life, id. Tusc. 5, 23, 66: caelestium ordinemimitari vitae modo, id. Sen. 21, 77: quibus modis, by what method of acting, i. e. what means, Sall. C. 5, 6: cultores has Alpis modo tuto transmittere, Liv. 21, 30, 8.
      Poet. with inf.: nec modus inserere atque oculos imponere simplex, Verg. G. 2, 73.
      1. 2. Esp. freq.: modo, in modum, or ad modum, with a gen. or adj., in the manner of, like: servorum modo, in the manner of, like slaves, Liv. 39, 26: pecorum modo trahi, Tac. A. 4, 25: in modum ramorum, Col. Arbor. 22: in nostrum modum, in our manner, Tac. H. 3, 25: servilem in modum cruciari, like slaves, Cic. Verr. 1, 5, 13; Caes. B. G. 6, 19, 3; Suet. Calig. 56: mirum in modum, in a wonderful manner, wonderfully, Caes. B. G. 1, 41: ad hunc modum distributis legionibus, in this manner, id. ib. 5, 24: naves ad hunc modum factae, id. ib. 3, 13: nos nostras more nostro et modo instruximus legiones, Plaut. Am. 1, 1, 66: non tuo hoc fiet modo, id. Men. 2, 1, 25: si humano modo, si usitato more peccāsset, after the manner of men, Cic. Verr. 2, 2, 3, § 8; cf.: Carneadeo more et modo disputata, id. Univ. 1; for which with gen.: apis Matinae More modoque, Hor. C. 4, 2, 28; and: agendi more ac modo, Quint. 11, 1, 29: tali modo, in such a manner, in such wise, Nep. Att. 21, 1: nullo modo, in no wise, by no means, Cic. Verr. 2, 2, 76, § 186: omni modo egi cum rege et ago cotidie, in every way, earnestly, urgently, id. Att. 6, 2, 7: omnibus modis tibi esse rem salvam ut scias, Plaut. Ps. 4, 6, 13: omnibus modis miser sum, every way, wholly, completely, Ter. Hec. 4, 4, 79: miris modis, Cic. Verr. 2, 2, 3, § 9; Liv. 1, 57, 6; Hor. C. 2, 17, 21: mille modis amor ignorandust, Plaut. Trin. 2, 1, 30: hoc multis modis reprehendi potest, Cic. Fin. 2, 26, 82 (v. Madv. ad h. l.); so, filium multis modis jam exspecto, ut redeat domum, very much, Ter. Hec. 2, 3, 7; cf. multimodis: mira miris modis, Plaut. Cas. 3, 5, 5; cf. mirimodis: eum tibi commendo in majorem modum, very much, greatly, Cic. Q. Fr. 2, 12 (14), 3: nullo modo, id. Fin. 2, 31, 102; Col. 9, 8; Suet. Tit. 2: bono modo, moderately, Cato, R. R. 5: bono modo desiderare aliquid, Cic. Q. Fr. 2, 6, 3: ejus modi, of that kind, of such a kind or sort (freq.): ejusmodi sunt tempestates consecutae, ut, Caes. B. G. 3, 29, 2: in ejusmodi casu, id. ib. 5, 33, 4; 6, 34, 7: erant ejusmodi fere situs oppidorum, ut, id. ib. 3, 12, 1: petitionis nostrae hujusmodi ratio est, Cic. Att. 1, 1, 1; so, cujusquemodi, cujusdammodi, cujusmodicumque, cuimodi, cuicuimodi, v. Zumpt, § 678: cujusmodi, of what sort, Cic. Fam. 15, 20, 3: cujuscemodi, of what sort soever, id. Inv. 2, 45, 134: hujusmodi, hujuscemodi, of this kind, such: hujusmodi casus, Caes. B. C. 2, 22: hujuscemodi verba, Sall. J. 9 fin.: illiusmodi, of that kind, Cic. Div. in Caecil. 21, 68; so, istiusmodi amicos, Plaut. Rud. 2, 2, 15.
      2. 3. In gram., a form of a verb, a voice or mood: in verbo fiunt soloecismi per genera, tempora, personas, modos, etc., Quint. 1, 5, 41: patiendi modus (the passive voice)faciendi modus (the active voice), id. 9, 3, 7; cf. 1, 6, 26.